بزرگنمايي:

آریا جوان - به‌موجب فرمانی که به‌تازگی به امضای رئیس‌جمهور آمریکا رسید، نیروی فضایی نه به‌عنوان شاخه‌ای مجزا، بلکه بخشی از نیروی هوایی این کشور تشکیل خواهد شد.

پرزیدنت ترامپ روز سه‌شنبه فرمان سیاسی فضایی چهارم خود را امضا کرد. این فرمان، تشکیل نیروی فضایی را هدف قرار داده که رئیس‌جمهور از تابستان گذشته در تلاش برای استقرار آن بوده است. بااین‌حال، اکنون به‌نظر می‌رسد که وسعت نیروی فضایی کاهش یافته است؛ زیرا فرمان سیاسی جدید، نیروی فضایی را به‌عنوان شاخه‌ی ششم نیروهای مسلح به‌جای واحد اختصاصی مستقل، در داخل نیروی هوایی ایالات متحده ایجاد خواهد کرد. ترامپ ابتدا در ژوئن 2018 به‌صورت غیرمنتظره در جریان نشست شورای ملی فضایی، فرمان استقرار نیروی فضایی را به وزارت دفاع داد. در آن زمان، او استدلال کرد که این سازمان، شاخه‌ی ششم و جدید ارتش خواهد بود. ترامپ در آن زمان گفت: ما قصد داریم نیروی هوایی داشته باشیم و می‌خواهیم نیروی فضایی مجزا، اما برابر در اختیار داشته باشیم. تشکیل این شاخه، مسئله‌ای به‌شدت مهم خواهد بود. از آن زمان تاکنون، مقامات وزارت دفاع ایالات متحده برای بررسی نحوه‌ی تشکیل این شاخه‌ی جدید و هزینه‌ی آن، در حال بحث و گفت‌وگو بوده‌اند. بااین‌حال، ایجاد یک شاخه‌ی نظامی جدید درنهایت نیازمند قانون‌گذاری از سوی کنگره خواهد بود و بسیاری از قانون‌گذاران با راه‌اندازی شاخه‌ی فضایی مستقل ابراز مخالفت کرده‌اند. اکنون پس از ماه‌ها بحث و گفت‌وگو درون پنتاگون، دولت ترامپ پیشنهاد می‌دهد که در عوض ابتدا نیروی فضایی همانند نحوه‌ی هدایت سپاه تفنگداران از نیروی دریایی، در داخل نیروی هوایی تشکیل شود. به‌نقل از پیش‌نویس اولیه‌ی فرمان که به‌دست خبرگزاری اسپیس نیوز رسیده است، فرمان جدید خواستار ایجاد منصبی جدید، یک معاون نیروی فضایی می‌شود که به وزیر نیروی هوایی گزارش خواهد داد. بااین‌حال، براساس پیش‌نویس، دولت امیدوار است که این «نخستین گام» در جهت تشکیل شاخه‌ی مجزای نیروی فضایی در زمانی نامعلوم باشد. دولت امیدوار است که فرمان تازه، نخستین گام در جهت تشکیل شاخه مجزای نیروی فضایی باشد.
حتی با تغییر یادشده، کنگره همچنان باید با این ایده موافقت و بودجه‌ی سازماندهی مجدد را تأمین کند. اما اگر نیروی فضایی درون نیروی هوایی تشکیل شود؛ شاخه‌ای که هم‌اکنون مسئول نظارت بر بسیاری از مهم‌ترین مأموریت‌های ماهواره‌ای ارتش است، شاید دولت راحت‌تر بتواند موافقت کنگره را برای استقرار نیروی فضایی جلب کند. برایان ویدن، مدیر برنامه‌ریزی در بنیاد جهان امن که بر عملیات‌ها و سیاست‌های فضایی تمرکز دارد، به خبرگزاری ورج گفت: وزارت دفاع به‌شدت در تلاش بوده است تا از جزییات اطلاع پیدا کند و در طول مسیر این بحث را داشت که دریافت چه چیزی درواقع ازطریق کنگره امکان‌پذیر است و چه چیزی درواقع قادر به ایجاد تغییر مثبت خواهد بود.
مقاله‌های مرتبط:
جنگ فضایی؛ دستاورد ناگزیر رویای آمریکایی ترامپ نیروی فضایی آمریکا و احتمال ایجاد رقابت تسلیحاتی در فضا آیا نیروی فضایی به معنای پایان عصر ناسا خواهد بود
پیشنهادی شبیه به فرمان رئیس‌جمهور یک‌بار قبلا مطرح شده بود در سال 2017، مایک راجرز و جیم کوپر، نمایندگان کنگره، ایده‌ای را برای تشکیل سپاه فضایی درون نیروی هوایی پیشنهاد دادند که بر تمام فعالیت‌های فضایی ارتش نظارت خواهد داشت. آن‌ها استدلال کردند که اغلب ماهواره‌های آمریکایی در فضا در معرض حمله قرار دارند و هرچند نیروی هوایی مسئول این سرمایه‌های فضایی ایالات متحده است؛ اما این شاخه در عین حال باید نگران مسائل بی‌شمار دیگری نیز باشد. راجرز و کوپر ادعا کردند که سازماندهی مجدد نیروی هوایی و تشکیل سپاه فضایی متمرکز، ایمنی ماهواره‌های این کشور را تضمین خواهد کرد و برانگیزاننده‌ی مأموریت‌های جدید خواهد بود. در آن زمان، برخی حمایت‌های دو طرفه از این ایده وجود داشت و حتی مجلس نیز این پیشنهاد را تصویب کرد. بااین‌حال، ایده‌ی تشکیل سپاه فضایی درنهایت به لایحه‌ی نهایی اختیارات دفاع ملی برای سال 2018 که هر ساله اولویت‌ها و بودجه را برای وزارت دفاع تشریح می‌کند، راه پیدا نکرد. جیمز متیس، وزیر سابق دفاع، استدلال کرد که پیشنهاد مورد بحث «لایه‌های سازمانی اضافه را در زمانی ایجاد خواهد کرد که ما بر کاهش مخارج و ادغام اقدامات جنگی مشترک متمرکز هستیم.» پس از آنکه ایده‌ی سپاه فضایی کنار گذاشته شد، کنگره تصمیم گرفت مطالعه‌ای را با هدف یافتن بهترین شیوه برای سازماندهی مجدد اقدامات فضایی ارتش انجام دهد. درحالی‌که این بررسی در حال انجام بود، ترامپ شیفته‌ی ایده‌ی نیروی فضایی شد و وزارت دفاع نیز سپس یافتن جزییات این شاخه‌ی نظامی پیشنهادی و جدید را برعهده گرفت. مفهوم جدید نیروی فضایی شاید برای قانون‌گذارانی که مخالف یک شاخه کاملا مجزا بودند، مطلوب‌تر باشد
از آنجایی که ایده‌ی سپاه فضایی پشتیبانی اولیه‌ی کنگره را دریافت کرد، این مفهوم جدید برای نیروی فضایی شاید برای قانون‌گذارانی که مخالف یک شاخه‌ی کاملا مجزا بودند، مطلوب‌تر باشد. علاوه‌بر این، واحدی درون نیروی هوایی از لحاظ تئوری در مقایسه با نیروی فضایی مستقل، نیازمند مخارج و هزینه‌های اولیه‌ی کمتر خواهد بود. همچنین اغلب کارکنان ارتش که عهده‌دار مأموریت‌های نظامی هستند، هم‌اکنون درون نیروی هوایی حضور دارند. ویدن در این‌باره گفت: بزرگ‌ترین مزیت نیروی فضایی وابسته به نیروی هوایی این است که تشکیل آن از مشکلات فراوان مربوط‌به مخارج اجتناب می‌کند. اگر شما یک واحد کاملا جدید ایجاد کنید، حجم بی‌شماری از هزینه‌های غیرمستقیم به‌بار خواهد آمد که ناگزیر به اختصاص منابع و افراد به آن خواهید بود. یک نیروی فضایی نحیف‌تر نیز ممکن است بتواند از پس محدودیت‌های جدید بالقوه در مخارج نظامی بربیاید. لایحه‌ی کنترل بودجه‌ی 2011 محدودیت‌های کلی هزینه‌های اختیاری را بر بودجه‌ی فدرال اعمال می‌کند. کنگره در سال 2018 موافقت کرد که به‌صورت موقت به‌مدت دو سال از محدودیت‌ها چشم‌پوشی کند؛ اما اگر قانون‌گذاران به توافقی برای انجام مجدد این کار دست پیدا نکنند، در مقدار بودجه‌ای که می‌توانند اختصاص دهند، با محدودیت مواجه خواهند شد. ویدن می‌گوید: اگر کنگره کاری انجام ندهد، محدودیت‌ها به‌صورت خودکار سر جای خود بازمی‌گردند و این کاهش بزرگی برای بودجه‌ی دریافتی پنتاگون خواهد بود. فعلا، تا زمانی‌که کنگره بر سر عمل به این فرمان تصمیم‌گیری نکند، سرنوشت نیروی فضایی همچنان نامعلوم باقی خواهد ماند. دولت احتمالا در پیشنهاد بودجه‌ی سالانه‌ی رئیس‌جمهور که برای میانه‌ی مارس برنامه‌ریزی شده است، درباره‌ی نحوه‌ی اختصاص بودجه به نیروی فضایی جزییات بیشتری را منتشر خواهد کرد.