آریا جوان - در مسابقات امسال Isle if Man TT موتورسیکلت‌های ژاپنی و بی‌ام‌و درکنار موتورسواران شناخته‌شده، قهرمان‌های اصلی بودند. جزیره‌ی مَن امسال هم، جانِ یک موتورسوار را گرفت. 

در دنیای موتوراسپرت رشته‌های مختلفی وجود دارد که هر کدام با تمرکز ویژه بر یک ویژگی، برجسته می‌شوند. در مسابقات دریفت ، نهایت عملکرد خودرو و راننده و نمایش هنرِ کنترل کردن در سخت‌ترین شرایط تمرکز اصلی است؛ در فرمول یک ، مهندسی پیچیده درکنار سرعت بالای پیچیدن به‌لطف طراحی آیرودینامیک و نبرد بزرگ‌ترین شرکت‌های خودروسازی در موتوراسپرت برجسته است. رقابت با زمان و رسیدن به سرعت دیوانه‌وار هم از دیگر ویژگی‌های مسابقات است. اما یک رشته در موتوراسپرت وجود دارد که تمام جنبه‌های مختلف را با سطحی بالاتر به‌نمایش می‌گذارد؛ مسابقات موتورسیکلت‌سواری در جاده‌های شهری. موتورسوارهای امروز، بازماندگان دوران فراموش‌شده‌ی موتوراسپرت گذشته هستند؛ تمام موتورسوارهایی که در رقابت‌های شهری شرکت می‌کنند، با روشن کردن موتورسیکلت خوش‌صدای‌شان، احتمال بالای مرگ در مسابقه را می‌پذیرند. خطر در این مسابقات معنی خالص و واقعی دارد و یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های در جذب موتورسوارها و علاقه‌مندان محسوب می‌شود.
مقاله‌ی مرتبط:
Isle of Man TT باز هم قربانی گرفت
طرفداران فرمول یک و مسابقات رالی، با ترس از سال‌های گذشته‌ی این مسابقات صحبت می‌کنند. چند دهه پیش در فرمول یک و مسابقات رالی، راننده‌ها قهرمان‌های بی‌باکی بودند که گاهی اوقات به خودرو، مشابه تابوت نگاه می‌کردند. موتورسوار‌های مسابقات خیابانی و جاده‌های شهریِ امروز، هنوز هم با حال‌وهوای دوران گذشته رقابت می‌کنند؛ مفهوم مسابقه در جاده‌های باریک و پر دست‌انداز با سرعت‌های بالا در سال 2019، هنوز هم مشابه 100 سال گذشته است. در روزهایی که گروه‌ها و سازمان‌های مختلف به‌دنبال افزایش ایمنی در موتوراسپرت هستند، موتورسیکلت‌سواری در جاده‌های شهری هنوز بکر و دست‌نخورده است. شاید باورش سخت باشد اما مسابقات موتورسیکلت در جاده‌های شهری به‌قدری طرفداران پرشور دارد که گاهی اوقات برای جلوگیری از جلب توجه و ورود سازمان‌های ایمنی، برخی رقابت‌ها در سکوت خبری رسانه‌ها برگزار می‌شود. اما در بین تمام این مسابقات، گردهمایی سالانه‌ی حرفه‌ای‌ترین‌ها در جزیره‌ی مَن متفاوت است. من (Isle of Man)، جزیره‌ای کوچک و مستقل در دریای ایرلند است که بین انگلستان و ایرلند قرار دارد. این جزیره همواره مکانی برای تعطیلات مردم کشورهای مختلف محسوب می‌شود اما هر تابستان به مدت دو هفته، به میدان خطرناک رقابت پرقدرت‌ترین موتورسیکلت‌ها و حرفه‌ای‌ترین موتورسواران جهان تبدیل می‌شود.
مسابقات موتورسواری جزیره من موسوم به جام توریست (Tourist Trophy) یا به‌اختصار Isle of Man TT هر ساله در مسیر حدود 61 کیلومتری با بیش از 200 پیچ در چند کلاس مختلف برگزار می‌شود. این مسیر چشم‌نواز شامل جاده‌های کوهستانی، روستایی و شهری است که به‌دلیل باریک بودن عرض جاده، امکان رقابت نزدیک بین موتورسیکلت‌ها وجود ندارد. همین امر باعث شده است تا رقابت‌ها به سریع‌ترین ثبت زمان در این مسیر خلاصه شود. البته شروع زمان‌گیری هر موتورسیکت به فاصله‌ی 10 ثانیه‌ای از هم صورت می‌گیرد، بنابراین همیشه امکان نزدیک‌شدن موتورسیکلت‌ها به‌هم وجود دارد. تا سال 1976، این رقابت‌ها تحت حمایت فدراسیون جهانی موتورسیکلت‌ سواری (FIM) بود و حتی در برنامه‌ی گرن‌پری رسمی فدارسیون نیز قرار داشت. اما با پیشرفت مهندسی ساخت موتورسیکلت و دستیابی به سرعت‌های بالای 300 کیلومتر بر ساعت، موتورسواران و تیم‌های شرکت‌کننده از ادامه‌ی مسابقات در این جزیره اعلام نگرانی کردند.
باوجود تلاش‌های گروه‌ها و سازمان‌های ایمنی مختلف برای لغو مسابقات TT، موتورسواران حاضر نیستند میزبانی جزیره‌ی من از سال 1907 تا امروز را فراموش کنند. امسال هم مسابقات TT با حضور بزرگ‌ترین موتورسواران جهان برگزار شد و البته مانند سال‌های گذشته، قربانی دیگری به فهرست کشته‌شده‌ها در جزیره‌ی من اضافه کرد. دیلی متیسون، آخرین قربانی در مسابقات TT است تا تلاش‌ها برای لغو این رقابت‌ها بیش از گذشته ادامه یابد. اما مسابقات با تمام حاشیه‌ها برگزار شد؛ بنابراین در این مقاله، مسابقات Isle of Man TT در سال 2019 را بررسی می‌کنیم. مثل سال‌های گذشته، مسابقات در مدت دو هفته برگزار شد؛ هفته‌ی اول جاده‌های جزیره برای تمرین در اختیار تیم‌ها و موتورسواران قرار گرفت و هفته‌ی دوم از 27 مه 2019 میلادی (5 خرداد 1398 خورشیدی) تا 7 ژوئن 2019 میلادی (17 خرداد 1398 میلادی) سه روز زمان‌گیری و سه روز مسابقه انجام شد. مسابقه در همان مسیر همیشگی و 100 سال گذشته بود، اما کلاس‌های موتورسیکلت کمی تغییر پیدا کرده‌اند. کلاس سوپربایک
موتورسیکلت‌ها در دو کلاس سوپربایک و سینیور (Superbike/Senior) مشابه نمونه‌ی استاندارد کارخانه‌ای با پیشرانه‌ی 1000 سی‌سی و قدرتی بیش از 200 اسب‌بخار هستند. ظاهر موتورسیکلت از نمای رو‌به‌رو، جانبی و عقب نباید با مدل استاندارد تفاوتی داشته باشد؛ تیم‌ها براساس قوانین مشخص می‌توانند شاسی و پیشرانه را ارتقاء دهند. محصولات بی‌ام‌و ، هوندا ، کاوازاکی ، نورتون، سوتر، سوزوکی و یاماها در این کلاس شرکت دارند. کلاس سوپربایک جذاب‌ترین بخش‌ TT است؛ در رقابت‌های امسال، دین هریسون و پیتر هیکمن مسابقه‌ی نزدیکی را به‌نمایش گذاشتند. هیکمن تا میانه‌ی مسابقات با اختلاف 18 ثانیه پیشتاز بود، اما به‌دلیل مشکل فنی در سیستم خنک‌کننده مجبور شد سرعتش را کاهش دهد؛ این مشکل کافی بود تا رقیب اصلی او، هریسون، به‌سادگی مقام اول را تصاحب کند. پس از طی کردن 6 دور مسیر 61 کیلومتری، هریسون سوار بر کاوازاکی با میانگین سرعت 210 کیلومتربرساعت پیروز شد. سوپربایک مسابقه‌ی افتتاحیه و سینیور مسابقه‌ی اختتامیه‌ی امسال بود.

مسابقه سینیور TT
مقاوم اول؛ دین هریسون با زمان 1؛43:49 ساعت، میانگین سرعت 210 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی مقاوم دوم؛ پیتر هیکمن با زمان 1:44:42 ساعت، میانگین سرعت 209 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت بی‌ام‌و مقاوم سوم؛ کانر کامینز با زمان 1:44:48 ساعت، میانگین سرعت 208 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا
مسابقه سوپربایک
مقاوم اول؛ پیتر هیکمن با زمان 17:01 دقیقه، سرعت 214 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت بی‌ام‌و مقاوم دوم؛ دین هریسون با زمان 17:04 دقیقه، سرعت 213 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی مقاوم سوم؛ کانر کامینز با زمان 17:06دقیقه، سرعت 213 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا کلاس سوپراستاک
در کلاس سوپراستاک، موتورسیکلت‌ها دقیقا مشابه‌ی نمونه استاندارد هستند. سوپراستاک (Superstock) شامل موتورسیکلت‌هایی با پیشرانه‌ی 1000 سی‌سی و شاسی استاندارد هستند و تنها تغییرات در بخش ایمنی وجود دارد. از آنجایی که در این کلاس موتورسیکلت‌های استاندارد استفاده می‌شوند، پیروزی در سوپراستاک برای شرکت‌های موتورسیکلت‌سازی بسیار مهم است. تیم‌های شرکت‌کننده از محصولات بی‌ام‌و، هوندا، کاوازاکی، سوزوکی و یاماها در این کلاس استفاده می‌کنند. رقابت هیکمن و هریسون در این کلاس هم بسیار نزدیک بود، اما این‌بار موتورسیکلت بی‌ام‌و با سرعت بیشتری چهار دور مسیر مسابقه را طی کرد. بخش جذاب‌تر این کلاس، مقام سوم دیوید جانسون بود که پس از 10 سال تلاش، سرانجام به سکو رسید.
مقاوم اول؛ پیتر هیکمن با زمان 52:02 دقیقه، میانگین سرعت 210 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت بی‌ام‌و مقاوم دوم؛ دین هریسون با زمان 52:28 دقیقه، میانگین سرعت 208 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی مقاوم سوم؛ دیوید جانسون با زمان 52:42 دقیقه، میانگین سرعت 207 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا کلاس TT Zero
رقابت بی‌سروصدای موتورسیکلت‌های قدرتمند برقی در کلاس TT Zero انجام می‌شود. در این کلاس، انواع موتورسیکلت‌های تولیدی و پروتوتایپ برقی از شرکت‌های بزرگ با پروژه‌های دانشگاهی مختلف تنها در یک دور جزیره‌ی من رقابت می‌کنند. در رقابت‌های امسال با حضور کمتر از 10 شرکت‌کننده، مایکل راتر موفق شد رکورد جدیدی در کلاس موتورسیکلت‌های برقی ثبت کند. مقام اول؛ مایکل راتر با زمان 18:34 دقیقه، میانگین سرعت 196 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت میوجن ژاپن مقاوم دوم؛ جان مک‌گینس با زمان 18:42 دقیقه، میانگین سرعت 194 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت میوجن ژاپن مقاوم سوم؛ یان لافر با زمان 22:02 دقیقه، میانگین سرعت 165 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت Idaten X RE کلاس موتورسیکلت‌های سبک‌وزن
در این کلاس تمام موتورسیکلت‌ها باید از پیشرانه‌ی دو سیلندر با حجم 650 سی‌سی استفاده کنند؛ به غیر از محدودیت حجم پیشرانه، مانعی برای ارتقاء فنی و آیرودینامیک ‌پیش‌روی تیم‌ها قرار ندارد. کلاس سبک‌وزن در چند سال اخیر به مسابقات TT اضافه شده است؛ موتورسیکلت‌های کاوازاکی، پَتون، سوزوکی و WK Bikes با قدرتی حدود 90 اسب‌بخار مسیر جزیره‌ی من را چهار دور طی می‌کنند. در مسابقه‌ی امسال، مایکل دانلوپ با عملکردی خیره‌کننده به مقام اول رسید.
مقاوم اول؛ مایکل دانلوپ با زمان 37:13 دقیقه، میانگین سرعت 196 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت پتون مقاوم دوم؛ جِیمی کوارد با زمان 37:14 دقیقه، میانگین سرعت 195/5 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی مقاوم سوم؛ لی جانستون با زمان 37:37 دقیقه، میانگین سرعت 194 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی کلاس سوپراسپرت
در کلاس سوپراسپرت (Supersport) موتورسیکلت‎ها قدرت و وزن کمتری از سوپربایک دارند. محصولات هوندا، کاوازاکی، سوزوکی، تریموف و یاماها با پیشرانه‌های 600 و 675 سی‌سی و قدرتی حدود 130 اسب‌بخار درکنار تیونینگ و ارتقاء سنگین بخش‌های مختلف، چهار دور مسیر مسابقه را طی می‌کنند. مسابقات سوپراسپرت در دو مرحله برگزار می‌شود که در دور دوم، هیکمن در این کلاس هم بالاتر از هریسون قرار گرفت.
دور اول
مقام اول؛ لی جانستون با زمان 35:48 دقیقه، میانگین سرعت 203 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت یاماها مقاوم دوم؛ جیمز هیلیِر با زمان 35:51 دقیقه، میانگین سرعت 203 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی مقاوم سوم؛ پیتر هیکمن با زمان 35:53 دقیقه، میانگین سرعت 203 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت تریومف دور دوم
مقاوم اول؛ پیتر هیکمن با زمان 35:27 دقیقه، میانگین سرعت 205 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت تریموف مقاوم دوم؛ دین هریسون با زمان 35:31 دقیقه، میانگین سرعت 205 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی مقاوم سوم؛ جیمز هیلیِر با زمان 35:35 دقیقه، میانگین سرعت 204 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت کاوازاکی کلاس موتورسیکلت کابین‌دار
در این کلاس، هماهنگی کامل موتورسوار و سرنشین ضروری است. موتورسیکلت‌ها از پیشرانه‌ی 600 سی‌سی استفاده می‌کنند و سرنشین باید با خم شدن به چپ و راست، توزیع وزن مناسب برای هر پیچ و خم شدن به عقب و جلو، چسبندگی لازم برای چرخ‌ها را ایجاد کند. مسابقات این کلاس در دو مرحله و طی کردن سه دور مسیر جزیره‌ی من برگزار شد.
دور اول
مقاوم اول؛ بن برچال و تام برچال با زمان 57:34 دقیقه، میانگین سرعت 190 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا مقاوم دوم؛ جان هولدن و لی کِین با زمان 58:12 دقیقه، میانگین سرعت 188 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا مقاوم سوم؛ جان فاندز و جیک لاتر با زمان 58:40 دقیقه، میانگین سرعت 186 کیلومتربرساعت7 موتورسیکلت یاماها دور دوم
مقاوم اول؛ مقاوم اول؛ بن برچال و تام برچال با زمان 38:12 دقیقه، میانگین سرعت 191 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا مقاوم دوم؛ جان هولدن و لی کِین با زمان 38:33 دقیقه، میانگین سرعت 189 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت هوندا مقاوم سوم؛ پیتر فاندز و یوان والمزلی با زمان 39:07 دقیقه، میانگین سرعت 186 کیلومتربرساعت، موتورسیکلت سوزوکی
احتمالا پس از پایان برگزاری مسابقات، گروه‌های مختلفی به‌دنبال لغو رقابت‌های موتورسیکلت‌سوازی جزیره‌ی من در سال 2020 باشند؛ اما درهرصورت، شروع Isle of Man TT بعدی در تاریخ 30 مه 2020 میلادی (10 خرداد 1399 خورشیدی) اعلام شده است.