بزرگنمايي:

آریا جوان -
وقتی سرخِ تراکتور پُر رنگ‌تر از یاشیلِ ماشین شد 2
٤٧٤
١
میزان / تیم تراکتورسازی در 10 سال گذشته در حالی به عنوان تیم اول تبریز مطرح شده که این عنوان پیش از این در اختیار تیم ماشین‌سازی بود.
10 سال پیش و در چنین روز‌هایی بود که شهر تبریز رنگ و بوی جدیدی به خود گرفت، این رنگ فوتبال بود، فوتبالی که البته انگار فوتبال نبود، بلکه بغض چندین ساله‌ای بود که در یک بعد از ظهر معمولی شکست؛ در آن دوشنبه تاریخی..
انگار نویسنده آن روز، تقدیر را برای «عاشقان فوتبال تبریز» طور دیگری نوشت. 18 خرداد سال 88 یک خبر مثل بمب صدا کرد و صدایش همه ایران را برداشت؛ غول خفته سرخ در تبریز بیدار شده بود؛ تراکتورسازی، تیمی که 8 سال در لیگ دسته یک دست و پا می‌زد و هیچ‌وقت نمی‌توانست به لیگ برتر برسد، سرانجام در یک بعدازظهر داغ جشن صعود گرفت.
رویای تبریزی‌ها، بعد از چند سال رنگ واقعیت به خود گرفت. تراکتورسازی با شکست دادن آلومنیوم هرمزگان توانست بعد از 8 سال به سطح اول فوتبال کشور برگردد و نام خود را به عنوان تنها نماینده تبریز در لیگ برتر بر سر زبان‌ها بیندازد.
تراکتورسازی در سال 88 در حالی به لیگ برتر برگشت که از سال 81، تبریز هیچ نماینده‌ای در لیگ برتر نداشت. صعود تراکتورسازی به لیگ برتر کافی بود تا نام این تیم به عنوان یک تیم پرطرفدار در سطح کشور مطرح شود.
در حال حاضر و پس از گذشت 10 سال از آن روزها، تراکتورسازی همچنان تیم اول شهر تبریز به حساب می‌آید. در این سال‌ها، تیم‌هایی مانند شهرداری تبریز و گسترش فولاد هم به لیگ برتر صعود کردند که اولی به لیگ آزادگان بازگشت و دومی هم به ماشین‌سازی تغییر نام داد.
در این شرایط، حالا ماشین‌سازی به عنوان تیم دوم تبریز در مسابقات لیگ برتر به میدان می‌رود و مردم این شهر هم تراکتورسازی را خیلی مهمتر از دیگر تیم‌شان می‌دانند و این تیم را عاشقانه دوست دارند.
با این حال، مرور تاریخ نشان می‌دهد که در سال‎های نه چندان دور، ماشین‌سازی تیم اول تبریز بود و تراکتورسازی همیشه در رتبه دوم حضور داشت. گذر زمان گویا جای این دو باشگاه قدیمی را با یکدیگر عوض کرد.
باشگاه ماشین‌‎سازی سال 1347 تاسیس شد و سال 50 به عنوان اولین تیم تبریزی مجوز حضور در جام تخت جمشید را گرفت که در آن مقطع بالاترین سطح لیگ در فوتبال کشور شناخته می‌شد.
تیم فوتبال ماشین‌سازی در آن مقطع توسط عده‌ای از جوانان تبریزی تشکیل شد و پس از مدت کوتاهی زیرنظر کارخانه ماشین‌سازی رفت.
با این حال، تاسیس باشگاه تراکتورسازی به سال 1349 برمی‌گردد جایی که باز هم برخی از جوانان و بازیکنان تبریزی که نتوانسته بودند جذب تیم ماشین‌سازی شوند، تیم تراکتورسازی را شکل دادند.
از دهه 50 تا 70 تقابل‌های تراکتورسازی و ماشین‌سازی همواره از جذابیت‌های بالایی برخوردار بود و هر دو تیم هواداران خاص خودشان را داشتند. با توجه به افول دو تیم تبریزی برای مدتی، از جذابیت دربی تبریز هم کاسته شد و تماشاگران هم تمایل چندانی به تماشای بازی‌های این دو تیم نشان ندادند.
با بازگشت مجدد دو تیم به لیگ برتر، باز هم دربی تبریز شکل گرفت، اما این‌بار تراکتورسازی آنقدر طرفدار پیدا کرده بود که دیگر جایی برای هواداران ماشین‌سازی نباشد. به مرور زمان، هواداران ماشین‌سازی از دهه 80 به بعد کمتر شد.
به نظر می‌رسد ریشه تبدیل تراکتورسازی به تیم اول تبریز دقیقاً در همینجا باشد، جایی که تراکتورسازی دقیقاً زمانی به لیگ برتر آمد که تبریز هیچ نماینده‌ای در لیگ برتر نداشت و قشر جوان با حضور این تیم در لیگ برتر سودای طرفداری از سرخپوشان را در سر پروراندند و رنگ یاشیل (سبز) روز به روز کمرنگ‌تر و کم‌رنگ‌تر شد.
شیخ لاری: با مربی بومی هم ماشین‌سازی همین نتایج را می‌گرفت
احد شیخ‌لاری مربی و بازیکن قدیمی تبریز درباره افول ماشین‌سازی در سال‌های گذشته، به خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری میزان، گفت: به هر درختی که بیشتر برسید، بیشتر بار می‌دهد و این طبیعی است. در این سال‌ها به تراکتورسازی بیشتر رسیدگی شده و به همین خاطر وضعیت این تیم بهتر است. در طول سالیان گذشته به ماشین‌سازی رسیدگی نکردند و فقط امسال بوده که با حضور آقای زنوزی وضعیت این تیم قدیمی بهتر شده است.
وی ادامه داد: اگر در سال‌های گذشته به جای آقای ایکس، یک مربی بومی هم هدایت ماشین‌سازی را برعهده داشت، همین رتبه سیزدهم یا چهاردهم کسب می‌شد. در سال‌های گذشته مسائل مالی به ماشین‌سازی ضربه زده و به‌جز فصل گذشته، در بقیه سال‌های در حق این تیم کم لطفی شده است.
پیشکسوت تیم فوتبال ماشین‌سازی با اشاره به کاهش هواداران این تیم در سال‌‎های گذشته، گفت: تا بوده همین بوده، از دل برود هر آنکه از دیده برفت. به هر حال هر چقدر چشم یک تیم را بیشتر ببیند، بیشتر به آن علاقه‌مند می‌شود. تراکتورسازی در این سال‌ها بیشتر جلوی چشم بوده و به همین خاطر طرفدارانش هم بیشتر شده‌ است.