بزرگنمايي:

آریا جوان -
سولسشر بازنده بزرگ است
k ٢.٨
٠
آخرین خبر / این‌که پل پوگبا مصاحبه کند و بگوید: «پس از همه چیزهایی که در فصل اخیر رخ داد و با همه آن‌ها من بهترین فصل خودم را سپری کردم، به نظرم زمان خوبی رسیده‌ تا چالشی جدید را در جایی جدید تجربه کنم. من به آن فکر کردم و این می‌تواند هرجایی باشد.» قطعا دیگر آخر همه ماجراهایی است که او و یونایتدی‌ها داشته‌اند. حتی اگر منچستر نخواهد پوگبا را بفروشد،‌ حتی اگر پافشاری کند اما بازهم نمی‌شود کسی را به «زور» در تیم نگه داشت تا به خواسته‌هایش برسد. این دقیقا اعتقادی بود که سرالکس فرگوسن بزرگ داشت و به همین دلیل هم بود که خودش یک بار همین پوگبا را رد کرده بود. آن زمان کسی به فرگی خرده نگرفت ولی وقتی 105 میلیون یورو برای بازگشتش هزینه شد، همه از عدم تدبیر فرگوسن گفتند. این بار اما مشخص شد که پیرمرد اسکاتلندی همه‌چیز را در خشت خام دیده است. دیگر کسی نباید و نمی‌تواند به فرگوسن بابت رد کردن بازیکنی هرچند با‌استعداد، اما بدون ذهنیت بزرگ ایرادی وارد کند اما مسئله اینجاست که آن زمان یونایتد بدون پوگبا هم راحت قهرمان می‌شد اما حالا با پوگبا هم نمی‌شود حتی مدعی بود. شاید خیلی از طرفداران شیاطین سرخ، دل خوشی از هافبک فرانسوی نداشته باشند اما باید بپذیرند که او بدون‌شک بهترین بازیکن تیمشان در فصل گذشته بود. فصلی که یک سال سیاه دیگر به رزومه آن‌ها اضافه کرد.
سولسشر بیچاره
4 ماه قبل از این‌که اوله‌گونار سولسشر به عنوان سرمربی یونایتد انتخاب شود، رابطه پوگبا و خوزه مورینیو در تیره‌ترین حالت ممکن قرار داشت و همه این را می‌دانستند که در اولدترافورد فقط جای یکی از آن‌هاست. سولسشر اما آن زمان پشت پل اختاپوس درآمد، حتی با وجود این‌که به جز طرفدار یونایتد بودن، سمت دیگری نداشت: «پل یک پسر فوق‌العاده است. بنابراین امیدوارم که بتوانیم او را حفظ کنیم و تیم را حول محور پوگبا بسازیم.» مورینیو رفت، پوگبا ماند و سولسشر آمد. تیم حول هافبک سیه‌چرده ساخته شد و نتایج بی‌نظیری هم گرفت. اما هرچه زمان بیشتری از آمدن مرد نروژی می‌گذشت، مشخص می‌شد که آن نتایج خوب تنها یک جرقه بودند و بس. در این شرایط پوگبا هم همان پوگبا بود. البته نه در زمین. چراکه همان‌طور که خودش گفت،‌ این بهترین فصل دوران بازی او(‌شاید از لحاظ آماری) بود. اما بیرون از زمین اوضاع فرق می‌کرد. بی‌تفاوتی او به پیراهن یونایتد قابل لمس بود و کار حتی به درگیری با هواداران هم رسید. در این شرایط نه این بازیکن دوست دارد که در یونایتد بماند و نه اهالی تئاتر رویاها. پس می‌ماند سولسشر بیچاره که تنها بازیکن کلاس جهانی خود را هم از دست می‌دهد. آن هم پس از رفتن آندر هررا و ناآمادگی دیگر هافبک‌ها. عمق فاجعه اینجاست که با توجه به عدم حضور یونایتد در لیگ قهرمانان و آینده تیره باشگاه،‌ دیگر کمتر ستاره‌ای حاضر می‌شود که به این تیم بیاید و خود مدیران باشگاه هم حداقل تا به این لحظه از نقل‌و انتقالات موضع منفعلانه‌ای داشتند و شاید ستاره‌های دیگری نظیر روملو لوکاکو و داوید دخه‌آ هم تیم را ترک کنند. یونایتد اگر پوگبا را نگه دارد، می‌داند که ممکن است اتفاقاتی بدتر از اواخر فصل گذشته رخ دهد و اگر در بهترین حالت ممکن او را 160 میلیون پوند بفروشد‌، بازهم باید قسمت خیلی زیادی از این مبلغ را صرف پیدا کردن جانشین برای او کند. جانشینی که احتمالا منچستریونایتد را نه به خاطر لباسش که به خاطر حقوق بالا انتخاب می‌کند و این یعنی پیدا شدن یک معضل جدید برای کادرفنی. مثل سندروم تناسب میان حقوق و بازدهی الکسیس سانچز!