بزرگنمايي:

آریا جوان -
بوفون قید همه‌چیز را زد!
٣٣٧
٠
ایلنا / اسطوره یوونتوس در شرایطی متفاوت و به دور از انتظار به تیم محبوبش بازگشت.
می‌خواهم از مردی بگویم که مردم دنیا را عاشق یا شیفته چند لحظه‌ای تور هفت‌متری دروازه فوتبال کرد. از مردی که سرود ملی ایتالیا را به بهترین سرود سه دقیقه‌ای دنیا تبدیل می‌کند.
از مردی که افراد بسیاری آن را نماد خدا روی زمین می‌دانند، نماد عشق و علاقه به خانه و وطن همیشگی، نماد بخشندگی یا هر چیزی که در مورد افسانه‌ها در کتاب‌های حماسی بیان شده است. افسانه زنده‌ای که اگر هرودت نخستین تاریخ‌نگار دنیا او را نگاره می‌کرد و می‌دید، جی‌جی داستان ما را بزرگترین و وفادار‌ترین سرباز عصر حاضر بیان می‌کرد یا اگر نیوتون به جای سیب، جان لوئیجی را می‌دید چه بسا قانون جاذبه نیز تغییر می‌کرد یا اگر پورسینا بزرگترین پزشک تاریخ، بوفون را دیده بود برای درمان بیماری دیدن بازی‌های بوفون را تجویز می‌کرد. بوفون برای ما عاشقان فوتبال عصر وفاداری، یک نماد محسوب می‌شود و با دیدن بوفون در لباس لاجوردی ایتالیا و با نواخته شدن سرود تیم ملی ایتالیا حس وطن‌دوستی و ناسیونالیستی مدرن را می‌توانستیم درک و عطر زیبای آن را حس کنیم.
بوفون مردی است که معنی دقیق «همه رفتند و تنها من ماندم» را بیان می‌کند. رفتن بوفون از یوونتوس یک شوک بزرگ بود.از یوونتوس رفت تا در پاریس خانه‌ای جدید اختیار کند.از تورین به پاریس، رفتن جذابی برای هواداران فوتبال نبود بلکه جدایی بسیار غم‌انگیز‌تر از خداحافظی از زمین فوتبال بود.بوفون نباید می‌رفت. باید با لباس یوونتوس از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کرد. این دقیقا همان چیزی بود که طرفداران یووه معتقد بودند ولی بوفون داستان جدیدی در سن 41 سالگی آغاز کرده بود. داستانی که رویای لیگ قهرمانان اروپا در سر داشت.داستانی همانند آهنگ‌های انینو موریکونه تلخ و بسیار تراژیک. داستانی با انتهای بی‌سرانجام و تنها جام اروپایی که با پارما و لیگ اروپا فتح شد. بوفون لیگ قهرمانان می‌خواست و به پاریس رفت!
در پاری‌سن‌ژرمن موفق بود و فاتح دو جام شد ولی باز هم این جام‌ها لیگ قهرمانان نبود!
بوفون برای به دست آوردن این رویا در سن 42 سالگی بازگشت به یوونتوس را انتخاب کرد. بازگشتی که با استقبال طرفداران فوتبال مواجه شد.
بازگشتی با طعم خداحافظی و البته حس نوستالژی برای بوفون و طرفدارانش.
او نه بازپس‌گیری بازوبند رهبری یووه را قبول کرد و نه شماره یک افسانه‌ای خودش را. او برای گرفتن جا و پس گرفتن جایگاه خود نیامده بود. او بوفون بود. بوفونی که شماره 77 را برگزید! پیراهن پارما با نام جان لوئیجی بوفون و شماره 77 حس نوستالژی داشت. حس نخستین و آخرین. حس بازگشت برای یکی از فرهنگ‌های فوتبال. آقای جان لوئیجی بوفون.