بزرگنمايي:

آریا جوان -
بازیکنانی که ناامیدمان کردند
k ١
٠
نود / صادقیان هم به لیست بلند و بالای جوانانی اضافه شده که در روزهایی که باید منتظر درخششان باشیم غزل خداحافظی‌شان را زمزمه می‌کنیم.
دیروز دو بازیکن اعلام کردند که از دنیای فوتبال خداحافظی خواهند کرد. یکی از آنها کلودیو پیزاروی وردربرمن در سن 41 سالگی بود ودیگری پیام صادقیان در سن 27 سالگی! البته برای تمام شدن فوتبال صادقیان نیازی به خداحافظی نبود و او مدت‌هاست که از دنیای فوتبال دور شده و وعده‌هایش با پیراهن جدید برای بازگشت را کسی دیگر جدی نمی‌گرفت. حالا صادقیان هم به لیست بلند و بالای جوانانی اضافه شده که در روزهایی که باید منتظر درخششان باشیم غزل خداحافظی‌شان را زمزمه می‌کنیم و آنها را به دست فراموشی می‌سپاریم تا نگهدارشان باشد.
مجاهد خذیراوی : تا حرف از پایان تلخ در جوانی به میان می‌آید همه به یاد مجاهد خذیراوی می‌افتند که از اولین بازیکنان این مکتب است. دوران بازی خذیراوی آنقدر کم بود که خیلی‌ها بازی‌های او را به جای دیدن از دیگران شنیده‌اند. خذیراوی برخلاف بازیکنانی مانند صادقیان شاید اگر در نسل جدید بود فوتبالش به آن زودی به پایان نمی‌رسید. او به جرمی از ادامه فوتبال محروم شد که امروزه دم‌دستی‌ترین تفریحات بازیکنان به شمار می‌رود. اگرچه این مساله چیزی از بار اشتباه او کم نمی‌کند.
محمد پروین: هواداران بازیکنان بزرگ با این واقعیت کنار آمده‌اند که فرزندان آنها قرار نیست نام و خاطراتشان را زنده کنند. محمد پروین البته در اوایل فوتبالش به این سمت رفت که این قانون را نقض کند اما این اتفاق خیلی دوام نیاورد و خیلی زود به جمع پیشکسوتان جوان پیوست.
آرش افشین: بازیکنی که در شب تولد 21 سالگی‌اش و در دومین بازی ملی اولین گلش را به ثمررساند باید سرنوشت درخشان‌تری پیدا می‌کرد. افشین از آن دست بازیکنانی است که نقش مصدومیت را هم می‌توان در افت زودهنگامش درنظر گرفت. آخرین تیم او فولاد خوزستان بود و البته خیلی جوانتر از آن است که در یکی، دو فصل اخیر نقل و انتقالات نامی از او شنیده نشود.
مهرداد اولادی: دوران فوتبال او مانند عمرش کوتاه بود. بازیکنی که در هر دو تیم بزرگ پایتخت بازی کرده بود خیلی زودتر از این که مرگ به سراغش بیاید به آخر خط رسیده بود. کشف وینگو بگوویچ آنقدر با استعداد بود که پله‌های ترقی را خیلی زود بالا رفت و البته با همان سرعت هم پایین آمد. در مورد او برخلاف بقیه بازیکنان این لیست، مصدومیت یا بدشانسی یا هیچ عامل دیگری را نمی‌توان خیلی مقصر دانست.
حمید شفیعی: بازیکن ذوب‌آهن و سپاهان و استقلال در همان زمان کوتاه، حضور در تیم‌های بزرگ و حتی قهرمانی را تجربه کرد. سایپا که به دنبال جانشین علی دایی بود و استقلال هم که مهاجم می‌خواست سر او دعوا داشتند و او در نهایت آبی‌پوش شد و این آخرین اتفاق در دوران فوتبالی او بود. بعد از آن هر خبری در مورد شفیعی شنیده شد در مورد خودکشی و حاشیه و غیره بود. بازیکنی که مقصر این اتفاقات و حاشیه‌ها را دلال‌ها می‌داند. البته در مورد نقش دلال‌ها در موفقیت‌هایش نظری ندارد!
نیما نکیسا: دروازه‌بانی که زمانی اعتقاد داشت از عابدزاده بهتر است زودتر از او با روزهای اوج خداحافظی کرد. در سال‌های اخیر خبرهای او را بیشتر به عنوان خواننده و عناوینی ماننده مسئول توسعه فوتبال پایه شنیده‌ایم تا به عنوان دروازه‌بان. یکی از تفاوت‌های نکیسا با دیگر اعضای این فهرست این بود که او خیلی اهل حاشیه نبود و به جز کری‌ها و دعواهایش برای جانشینی عابدزاده حرف و حدیث دیگری در کارنامه کوتاهش نبود.
رضا حقیقی: سال 2014 جام جهانی را تجربه کرد و در جام‌جهانی بعدی کمتر کسی او را به یاد می‌آورد. او در لیگ یک به دنبال تیم بعدی خود بود. شاید هیچ بازیکنی سریعتر از حقیقی، روند نزولی را طی نکرد و استعدادش را نابود نکرد. او که تازه 30 ساله شده است از آخرین وضعیتش مدت‌هاست کسی خبری ندارد.
این لیست را می‌توان تا چندین و چند اسم دیگر ادامه داد. بازیکنانی که در سنین مختلف عطای فوتبال را به لقایش بخشیدند. بازی تلخ روزگار این است که تقریبا تمامی این نام‌ها استعدادهایی بودند که آرزوهای زیادی را برایمان در سرپرورانده بودند اما در پایان چیزی جز حسرت برایمان به جا نگذاشتند.