بزرگنمايي:

آریا جوان - عطیه پژم: شاید بسیاری ندانند که مسئله مد و لباس برای عده‌ای از مردم در نقاط مختلف جهان به نماد مبارزه مدنی یا هویت ملی و مذهبی بدل شده است.


سرویس مد و لباس هنرآنلاین: بحث پوشش و لباس، یکی از مسائلی است که اقشار مختلف تابه‌حال با آن درگیر بوده و در مورد آن اظهارنظر کرده و احساس مسئولیت می‌کنند.
این مسئله، در طول دوره‌های مختلف، به‌خصوص تاریخ معاصر مطرح بوده و از علما و روحانیون تا بازاریان، طراحان لباس، مسئولین امنیتی یا سیاسی در آن وارد شده‌اند و در زمان‌هایی، مسئله‌ای شخصی تلقی شده و در دوره‌هایی نیز به شکل مسئله‌ای مذهبی و سیاسی مطرح‌ شده است.
در دوره‌ای مثل پهلوی اول، مبارزه با آن، نماد تجددخواهی و مدرنیزاسیون تلقی شده و در زمان حال، در کشورهایی چون ترکیه، فرانسه، آمریکا و...، برای عده‌ای به نماد مبارزه مدنی یا هویت ملی و مذهبی بدل شده است. گروهی کاملاً مخالف دخالت دولت‌ها در آن هستند و گروهی دیگر اتفاقاً وظیفه نظارت و ساماندهی آن را وظیفه‌ ذاتی حکومت می‌دانند.
عده‌ای در مقام اثبات با نگاه ملی به آن نگریسته و عده‌ای نگاه مذهبی به آن دارند و عده‌ای نیز در مقام نفی، به‌عنوان عامل محدودیت به آن می‌نگرند، به‌هرحال آنچه غیرقابل‌تردید است و مورخین و محققین تاریخ نیز آن را تأیید می‌کنند، چیزی که امروزه به‌عنوان حجاب شناخته‌شده و یا به عبارتی پوشیدگی زنان، قدمتی بسیار طولانی در ایران دارد.
پوشش زنان در ایران باستان همیشه سبک و اسلوب خاصی داشته است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که پوشش تمام بدن در دوره‌های مختلف تاریخی چه نزد زنان و چه نزد مردان در ایران یک حقیقت بوده است و ایرانیان هیچ‌گاه در برهنگی به سر نمی‌برده‌اند؛ اما این را باید در نظر داشت که پوشش همراه با تزیینات زنان در ایران، با پوشش اسلامی که امروزه می‌شناسیم متفاوت بوده است. برخی معتقدند که این پوشش کامل و آراسته به‌نوعی ریشه‌ به وجود آمدن حجاب در دنیا است.
ویل دورانت معتقد است نقش پوشش و حجاب زنان در ایران باستان چنان برجسته است که می‌توان ایران را منشأ اصلی پراکندن حجاب در جهان دانست. دایره المعارف لاروس نیز به وجود حجاب زنان در ایران باستان اشاره می‌کند.
لباس هر انسان پرچمی است که با آن اعلام می‌کند که از کدام فرهنگ تبعیت می‌کند. همچنان که هر ملتی با وفاداری و احترام به پرچم خود، اعتقاد خود را به هویت ملی و سیاسی خود ابراز می‌کند هر انسان نیز مادام که به یک سلسله ارزش‌ها و بینش‌ها معتقد و دل‌بسته باشد، متناسب با آن ارزش‌ها و بینش‌ها را از تن به درنخواهد کرد.
پیش از گسترش فرهنگ غربی، صرف‌نظر از اختلاف ظاهری و البسه اقوام مختلف بشر، لباس‌های گوناگون یک وجه اشتراک داشتند که آن خاصیت پوشیدگی آن‌ها بوده است اما در پی گسترش فرهنگ غرب، لباس ابزاری شد برای امیالی نظیر خودنمایی، حسادت، رقابت، جاه‌طلبی و سلطه بر دیگران و با استفاده از ابزار مد، انسان اسیر مطامع مؤسسات استعماری شد که برای سود بیشتر هر روز او را به بازی می‌گیرند.
به هر روی در جامعه‌ای که ارزش‌های والای معنوی و انسانی بی‌اعتبار باشد و عالم درون انسان حیثیت و معنایی مستقل از نمایش‌ها و جلوه‌های بیرونی نداشته باشد، شخصیت انسان به‌کلی بر پایه توجه دیگران و اظهارنظر آنان درباره‌ وی شکل می‌گیرد و بدون شک این رویکرد در دراز مدت نمی‌تواند مورد تأیید دیدگاه‌های انسانی باشد.