بزرگنمايي:
اضطراب يک شرايط پزشکي پيچيده محسوب مي شود و توصيه ها براي درمان آن چند وجهي است. رايج‌ترين روش درمان تجويز دارو است.
اضطراب يک پديده رفتاري ايجاد مي کند که
درک مغز از واقعيت را به هم مي ريزد. دانشمندان علوم اعصاب اين پديده را
«تعميم افراطي» مي نامند.اين که گه گاهي دچار اضطراب شويد، طبيعي است و
بخشي عادي از زندگي انسان محسوب مي شود. اضطراب در بسياري جهات مي تواند به
سود ما باشد. اما بايد به اين مساله نيز توجه داشت که يک رويداد احساسي مي
تواند زمينه ساز تغييراتي در مغز شود که ممکن است به اضطرابي تمام عيار
منجر شوند.
هنگام اضطراب چه اتفاقاتي در مغز رخ مي‌دهند؟
به گزارش "پاور آو پازيتيويتي"، اين مهم
است که اضطراب را از يک اختلال اضطراب تشخيص دهيد. اضطراب اصطلاحي است که
براي فعال شدن آميگدالا، و هر افکار يا احساسات پس از آن در نظر گرفته مي
شود. در اختلال اضطراب فرد شرايطي که به آن اشاره شد را به روش هايي تجربه
مي کند که موجب پريشاني بيش از اندازه مي شود. اضطراب مي تواند خوب يا بد
باشد، اما اختلال اضطراب همواره بد است.
زيست شناسان تکاملي فرض مي کنند که اضطراب
يک صفت مغزي است که در سال هاي اوليه حيات انسان توسعه يافته است. در آن
دوران، انسان ها مجبور به حفظ هوشياري خود در برابر انواع مختلف تهديدات
بودند و اين شرايط اغلب مساله مرگ و زندگي بود. امروزه، اضطراب را به عنوان
يک پاسخ «جنگ يا گريز» مي شناسيم. در شرايطي که ممکن است همانند گذشته با
حيوانات وحشي مواجه نشويم، اما عوامل استرس‌زاي خارجي در جوامع مدرن مي
توانند به همان اندازه قدرتمند باشند.
اضطراب درک را تغيير مي دهد
بنابر مطالعه اي که در نشريه Current
Biology منتشر شد، پژوهشگران کشف کردند که افراد مبتلا به اضطراب توانايي
کمتري در تمايز بين يک محرک خنثي و امن و انواع ديگر محرک ها دارند. به
بيان ديگر، اضطراب يک پديده رفتاري ايجاد مي کند که درک مغز از واقعيت را
به هم مي ريزد. دانشمندان علوم اعصاب اين پديده را «تعميم افراطي» مي
نامند.
اضطراب و تعميم افراطي به طور موثر ساختار
مغز را تغيير مي دهند - تغييري فيزيولوژيک که به نام انعطاف پذيري مغز
شناخته مي شود. اين تغييرات در ساختار مغز مي توانند مثبت يا منفي باشند.
به عنوان مثال، انعطاف پذيري مغز ممکن است به يک قرباني سکته مغزي اجازه
دهد دوباره برخي يا همه توانايي هاي مغزي پيشين خود را بازيابد.
از جنبه منفي، مواجهه مداوم با استرس ممکن
است ساختار مغز را تغيير دهد. در اين مورد، اين تغييرات ممکن است موجب
شوند تا زندگي فرد در حالت مداوم ترس، اضطراب، افسردگي و غيره قرار داشته
باشد.
انعطاف پذيري مغز در جامعه پزشکي به عنوان
انعطاف پذيري عصبي شناخته مي شود و در قالب توانايي مغز براي سازماندهي
مجدد خود از طريق اتصالات عصبي جديد در طول زندگي تعريف مي شود. توانايي
مغز براي تغيير ساختاري در طول زندگي به عنوان دانش حياتي براي درمان
افرادي که از بيماري هاي جسماني و رواني رنج مي برند، در نظر گرفته مي شود.
انعطاف پذيري عصبي و اضطراب
اضطراب مي تواند انعطاف پذيري مغز را
تغيير دهد، به ويژه در مناطقي که مسئول تنظيم فعاليت هاي عصبي هستند. در
نتيجه اين تغييرات ساختاري، افراد مبتلا به بيماري هاي مرتبط با اضطراب
مانند اختلال اضطراب فراگير (GAD) اغلب احساس مي کنند با يک تهديد روبرو
هستند، در شرايطي که اين گونه نيست. احتمال بيشتري دارد مغز تحت اين شرايط
يک پاسخ جنگ يا گريز را آغاز کند.
براي افراد مبتلا به اضطراب يک تجربه
عاطفي موجب انعطاف پذيري در مدارهاي مغز مي شود که پس از پايان يافتن آن
تجربه نيز ادامه مي يابند. به بيان ساده، مغز اکنون در حالت آماده باش بالا
قرار دارد، يک تهديد را پيش بيني مي کند و براي واکنش آماده مي شود.
پژوهشگران مشاهده کردند که بيماران مضطرب حتي در موقعيت هاي جديد بي ربط به
يک محرک جديد به صورت احساسي واکنش نشان مي دهند. براي افراد مبتلا به
اختلال اضطراب فراگير و ديگر اختلالات اضطراب اين واکنش غير ارادي و غير
قابل کنترل است.
تصويربرداري مغزي fMRIs از گروه مبتلا به
اضطراب حاضر در مطالعه فعاليت عصبي افزايش يافته از جمله در مناطق حسي
اوليه مغز را نشان داد. آشکارترين تفاوت ها در فعاليت مغز در آميگدالا -
منطقه اي از مغز که مسئول پاسخ جنگ يا گريز است - مشاهده شد.
درمان اضطراب
اضطراب يک شرايط پزشکي پيچيده محسوب مي
شود و توصيه ها براي درمان آن چند وجهي است. رايج‌ترين روش درمان تجويز
دارو است. اضطراب يک محصول جانبي از فعاليت هاي پيچيده مغز است و داروها در
پي ايجاد توازن در مواد شيميايي مغز هستند.
خوشبختانه، درمان طبيعي در اشکال مديتيشن،
کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي (MBSR)، و حتي عادات خوب تغذيه و ورزش نيز
نتايج نويدبخشي را در زمينه مقابله با اضطراب ارائه کرده اند.