بزرگنمايي:

جوانان نيوز- انواع و درجات مختلفي از احساس تنهايي وجود دارد . شايد تنهايي را به صورت يک احساس مبهم از درست نبودن امور تجربه كنيد. اين حالت نوع خفيف احساس تهي بودن است. شايد هم تنهايي را به صورت محروميت و درد بسيار شديد تجربه نمائيد. يک نوع ازتنهايي به گم كردن يک شخص خاص، بدليل مرگ او يا دوري‌اش مربوط مي‌شود. نوع ديگر تنهايي ناشي از فقدان تماس با مردم است به اين دليل ممكن است واقعا بصورت فيزيكي به خاطر كار در شيفت شب يا اقامت در ساختماني كه مردم بندرت به آنجا رفت وآمد مي‌كنند، از ديگران جدا شده باشيد. شما حتي ممكن است از نظر عاطفي حساس تنهايي كنيد، در حالي كه در ميان مردم هستيد ولي در برقراري رابطه با آنها دچار مشكل باشيد.

اما به نظر مي رسد آسيب زا ترين نوع تنهايي، تنهايي هاي دوران نوجواني است. به طور طبيعي وقتي افراد وارد سنين نوجواني ميگردند، ديدگاه و رويکردشان نسبت به محيط اطراف و حتي دوستان و اطرافيان تغيير مي کند و ديگر انسان قبلي نيستند. روابطشان با بسياري از افراد و آشنايان که درگذشته بسيار نزديک بوده، کاهش يافته و حتي قطع مي شود، ديگر از فعاليتهاي گذشته لذت نمي برند و يا ديگر مثل قبل با پدر و مادر رابطه نزديک و صميمانه ندارند. نوجوان خود را دردنيايي تنها مي پندارد که گويي هيچکس نيازها و خواسته هاي او را درک نکرده و حوصله شنيدن صحبتهاي وي را ندارد.

به طور طبيعي وقتي افراد وارد سنين نوجواني ميگردند، ديدگاه و رويکردشان نسبت به محيط اطراف و حتي دوستان و اطرافيان تغيير مي کند و ديگر انسان قبلي نيستند.

البته اين وضعيت مقطعي بوده و بعد از گذشت مدتي، نوجوانان با همسالان و هم دوره اي هاي خود رابطه اي گرم و صميمانه برقرار کرده و کم کم از پيله تنهايي شان خارج مي شوند اما براي برخي از نوجوانان اين وضعيت ادامه پيدا کرده و تنهايي بيشتر و بيشتر دامن گير آنها مي شود.

به نظر مي رسد ادامه يافتن اين وضعيت چندان مطلوب نبوده و امکان دارد که موجب انزواي دايمي آنها، ناتواني در برقراري روابط اجتماعي و حتي ايجاد برخي مشکلات رواني گردد.
 
احساس تنهايي با تنها بودن صرف متفاوت است

در اينجا ضروري است كه تأكيد شود احساس تنهايي مساوي با تنها بودن نيست . هر شخصي هميشه زماني را براي تنها بودن در نظر مي‌گيرد . تنهايي احساس تنها بودن و غمگين شدن به خاطر آن است والبته همه ما گاهي احساس تنهايي مي‌كنيم ولي فقط زماني كه در دام تنهايي‌گير مي‌افتيم، اين مساله تبديل به يک مشكل واقعي مي‌شود.
 
چطور ممكن است در احساس تنهايي مان نقش داشته باشيم ؟

تنهايي يک احساس انفعالي است . ابقا وتداوم آن ناشي از اجازه منفعلانه ما ازيک سو وانجام ندادن هيچ چيزي براي تغيير آن از سوي ديگر است. ما اميدواريم که اين احساس تنهايي خودش از بين خواهد رفت وبنابراين هيچ کاري براي رفع آن انجام نمي‌دهيم و اجازه مي‌دهيم که ما را در بربگيرد. شگفت آور اين که در بعضي از موارد حتي ما به اين احساس خوشامد مي‌گوئيم. پذيرفتن تنهايي و غرق شدن دراحساسات مرتبط با آن معمولا به احساس افسردگي و درماندگي منتهي مي شود، که آن نيز به نوبه خود، به احساس انفعال بيشتر و افسردگي افزونتر منجر مي‌گردد.

در ادامه اين يادداشت توصيه هايي به نوجوانان عزيز ارايه مي گردد تا بهتر و راحت تر بتوانند بر احساس تنهايي شان غلبه کرده و آن را از سر بگذرانند:

پذيرفتن تنهايي و غرق شدن دراحساسات مرتبط با آن معمولا به احساس افسردگي و درماندگي منتهي مي شود، که آن نيز به نوبه خود، به احساس انفعال بيشتر و افسردگي افزونتر منجر مي‌گردد.

 



راههاي تغيير احساس تنهايي
احساس تنهايي را شناخته و آن را بيان داريد.

براي متوقف کردن احساس تنهايي، اول بايد بپذيريم که احساس تنهايي مي‌کنيم. گاهي اوقات پذيرفتن آن، کاري مشکل است .سپس بايد احساس تنهايي را به شيوه‌اي ابراز داريم. مي‌توانيم آن را در دفترچه يادداشت روزانه بنويسيم، يا از طريق نوشتن يک نامه تخيلي به يک دوست يا فاميل ابراز داريم، از طريق کشيدن و رنگ کردن يک تصوير، زمزمه با خود، شعر خواندن يا انجام هر کار ديگري که باعث ابراز احساسات دروني‌مان گردد نيز مي‌توانيم احساس تنهايي‌مان را بيان داريم. بيان اين احساسات ممکن است به کشف اين نکته منجر شود که ما چيزهاي زيادي را احساس مي‌کنيم که با احساس تنهايي‌مان مرتبط هستند، از قبيل غمگيني، خشم و ناکامي. ممکن است قادر به شناسايي نواحي باشيم که اين احساسات از آن موقعيتها مي‌آيند‌، يعني متوجه شويم که چگونه با زندگي ما ارتباط يافته‌اند. به موازات توانايي‌مان در ديدن اين ارتباط، توانايي‌مان در تغيير آنها نيز افزايش مي‌يابد.
 
شرکت در فعاليت‌هاي لذت بخش ذهن ما را از احساس تنهايي دور مي‌گرداند

بزرگترين تغيير، البته، متوقف کردن حالت انفعال و فعال‌تر شدن است. اگر از کسي دور افتاده ايد، از قبيل والدين، خانواده يا دوستان، مي‌توانيد به آنها تلفن بکنيد ، نامه بنويسيد ، با پست الکتريکي پيام بفرستيد و يا به ملاقاتشان برويد. صحبت کردن با يک دوست فهيم نيز به تغيير خلقياتتان کمک خواهد کرد. اگر دوست فهيم نداريم صحبت با يک روحاني، معلم يا مشاور مي‌تواند نقطه‌اي براي شروع باشد.اگر احساس تنهايي بدليل مردن شخص مورد علاقه باشد ابراز اندوه ناشي از فقدان او و ياد آوري خاطرات شاد خودمان با وي و توجه به اين که اين خاطرات هميشه با ماست ، مي تواند به ما در دور شدن از احساسات تنهايي کمک کند. اين الگو را مي‌توان در مورد از دست دادن دوستي‌ها و ...نيز مورد استفاده قرارداد.
 
در فعاليت‌ها يا باشگاه ها شرکت کنيد.

شرکت در فعاليت يا باشگاه چندين چيز را مي‌تواند بدنبال داشته باشد.شرکت در فعاليت‌هاي لذت بخش ذهن ما را از احساس تنهايي دور مي‌گرداند . اين فعاليتها از طريق فوق مي‌تواند بطور مستقيم خلق ما را تغيير دهند. اين اعمال همچنين فرصتي را فراهم مي‌کنند تا افراد داراي علائق مشابه را ببينيم و مهارتهاي ملاقات با ديگران رادر خود افزايش دهيم. اين اقدامات همچنين ساختاري را به زندگي ما داده و احساس مي‌کنيم که چيزي براي آينده وجود دارد. فعاليت‌ها همچنين به ما ياد آوري مي‌کند که چگونه به هنگام انجام مشابه همين کارها در گذشته احساس بهتري پيدا مي‌کنيم. در بعضي موارد اين اثرات خيلي سريع ودر مواردي ديگر به کندي بدست مي‌آيند. ما واقعا نياز داريم که خود را مجبور کنيم که به ديدار ديگران رفته با آنها صحبت کرده وفعاليتهاي متعدد را مورد توجه قرار دهيم، قبل از اينکه در رابطه با آنچه که مي‌خواهيم انجام دهيم احساس راحتي داشته باشيم و سپس به مشاهده و پيشرفت بپردازيم.

شايد چيزي که بايد از آن خودداري کرد اين باشد که بکوشيم به باشگاه يا يک سازمان يا حتي يک رابطه جديد به اين خاطر ملحق شويم که فکر مي‌کنيم اين اقدامات اوضاع روحي ما را بهتر کرده و يا به شخصي جذاب تبديل خواهد کرد. راهبرد بهتر اين است که در فعاليت‌ها به اين خاطر درگير شويم که آنها قبلا در ما ايجاد لذت مي کرده اند ويا اينکه فکر ميکنيم برايمان خوب خواهند بود. اين باعث مي‌شود که از انجام فعاليت‌ها با مردم، و بودن با مردمي که از اين امورات لذت مي‌برند، لذت ببريم. همچنين ممکن است دريابيم که بعضي از مردم همان طوري هستند که ما هستيم. يک امتياز اضافي نيز اين است که در مي‌يابيم قادريم بعضي از فعاليت‌ها و علائق را انتخاب و به تنهايي انجام دهيم، بدون اينکه احساس تنهايي بکنيم .
 
نوجوانان عزيز فراموش نکنيد:

هر کسي در دوره‌هايي از عمر احساس تنهايي مي‌کند. استفاده از پيشنهادهاي فوق کمک مي‌کند تا با اين احساسات بهتر مقابله کنيم .