غزل شماره 99 حافظ: دل من در هوای روی فرخ
اندیشه
بزرگنمايي:
آریا جوان - غزل شماره 99 حافظ درباره یکی از غلامان شاه شجاع به نام فرخ است که حافظ بجای نام بردن از رشادتهایش از قد و بالای او مشتاقانه تمجید میکند. دل حافظ در هوای دیدار ممدوح آشفته و پریشان است و این آشفتگی شباهت به گیسوی یار دارد. قامت حافظ در غم این عشق همچون کمان ابروی یار خم شده است. میل دل حافظ به سوی فرخ و در بندگی اوست.
سرویس فرهنگ و هنر
دل من در هوای روی فرخ
بود آشفته همچون موی فرخ
بجز هندوی زلفش هیچ کس نیست
که برخوردار شد از روی فرخ
سیاهی نیکبخت است آن که دایم
بود همراز و هم زانوی فرخ
شود چون بید لرزان سرو آزاد
اگر بیند قد دلجوی فرخ
بده ساقی شراب ارغوانی
به یاد نرگس جادوی فرخ
دوتا شد قامتم همچون کمانی
ز غم پیوسته چون ابروی فرخ
نسیم مشک تاتاری خجل کرد
شمیم زلف عنبربوی فرخ
اگر میل دل هر کس به جایست
بود میل دل من سوی فرخ
غلام همت آنم که باشد
چو حافظ بنده و هندوی فرخ
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
آنقدر در غم فراق یار سوختهای و به آن فکر کردهای که از زندگی خود غافل شدهای. دیگر اشکی برایت نمانده است. تنها خداوند است که از تقدیر همه باخبر است. هرچه قسمت باشد همان میشود.
امیدت را هیچگاه از دست مده چون خداوند بخشاینده مهربان است و خیر و صلاح بندگان را بیشتر و بهتر از خود آنها میداند.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 100 - دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد
-
شنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۷ - ۱۴:۴۸:۵۸
-
۵۰۵ بازديد
-
-
آریا جوان
لینک کوتاه:
https://www.aryajavan.ir/Fa/News/64921/