بزرگنمايي:

آریا جوان - با اخذ مجوز پرتاب 7000 ماهواره‌ی جدید، اسپیس ایکس هم‌‌اکنون می‌‌تواند مجموعه‌‌ای 12000 عددی از اقمار مصنوعی خود را در مدار زمین مستقر کند.

کمیسیون ارتباطات فدرال ( FCC ) با درخواست اسپیس ایکس برای پرتاب 7518 دستگاه از ماهواره‌‌های این شرکت به مدار زمین موافقت کرده است. با این دستاورد، یکی از موانع قانونی بزرگ بر سر راه برنامه‌های SpaceX برای تأمین پوشش اینترنت از فضا برچیده شد؛ این در حالی است که پیشتر نیز این شرکت در ماه مارس موفق شده بود که موافقت کمیسیون را برای پرتاب 4/425 ماهواره‌‌ی دیگر نیز به‌‌دست آورد. با این تفاسیر، این شرکت اکنون اجازه دارد تا مجموعه‌‌ی کامل از ماهواره‌‌های اینترنتی خود را با نام استارلینک ( Starlink ) با ظرفیت 12000 دستگاه راه‌‌اندازی کند.
مقاله‌های مرتبط:
شروع طرح اینترنت ماهواره‌ای اسپیس ایکس با پرتاب اخیر فالکون 9 برنامه جاه‌طلبانه اسپیس‌ ایکس برای توسعه‌ اینترنت ماهواره‌ای در سطح دنیاo اینترنت ماهواره‌ ای اسپیس ایکس بدون تخصیص آی‌ پی فعالیت می‌کند
استارلینک، نام یک پروژه‌‌ی بلندپروازانه از سوی اسپیس ایکس است که با هدف پوشش اینترنت به‌‌صورت دائمی و در سراسر جهان کلید خورده است. این مجموعه از اقمار مصنوعی در سراسر فضای بالای زمین به‌‌گونه‌‌ای توزیع خواهند شد که همواره هر نقطه از سطح زمین، حداقل یک خط دید مستقیم با یکی از این ماهواره‌‌ها در فضا داشته باشد. برآورد می‌‌شود که این پروژه، 10 میلیارد دلار هزینه داشته باشد و اسپیس ایکس قصد دارد که این مجموعه را تا اواسط دهه‌‌ی 2020 به بهره‌برداری برساند. کمیسیون ارتباطات فدرال در حالی با این درخواست اسپیس ایکس موافقت می‌کند که همزمان چنین مجوزی را برای سه شرکت دیگر با نام‌‌های تله‌‌ست ، لئوست و Kepler Communications صادر کرده است. این شرکت‌‌ها نیز قصد دارند به ترتیب مجموعه‌‌ای از 117، 78 و 140 دستگاه ماهواره را وارد مدار زمین کنند. با احتساب این تعداد، مجموعاً 7/859 ماهواره‌‌ی جدید وارد مدار خواهند شد. آجیت پای ، رئیس کمیسیون ارتباطات فدرال در طی جلسه‌‌ی بررسی این طرح اعلام کرد: من از خدماتی که امید می‌‌رود با راه‌‌اندازی این مجموعه ارائه شود، بسیار هیجان‌‌زده‌‌ام. نگاه ما به چنین برنامه‌هایی، منعکس‌کننده‌ی رویکرد کلی این کمیسیون برای تشویق بخش خصوصی به سرمایه‌گذاری، نوآوری و ارزش‌آفرینی برای جامعه‌‌ی آمریکا است. این مجموعه از ماهواره‌‌های اسپیس ایکس قرار است در مدارهایی با ارتفاع نسبتاً کم راه‌اندازی شوند تا بدین ترتیب زمان تأخیر سیگنال‌ها کاهش یابد. این مجموعه‌ی 7/518 عددی از ماهواره‌های تأییدشده، قرار است در ارتفاعی بین 335 تا 346 کیلومتری از سطح زمین گردش کنند؛ در حالی که 4/425 ماهواره‌‌ی قبلی احتمالاً در یک مدار با ارتفاعی بیشتر قرار خواهند گرفت. در ابتدا، اسپیس ایکس قصد داشت که اولین مجموعه را در مدار 1/110 تا 1/325 کیلومتری راه‌اندازی کند. اما هفته‌‌ی گذشته، این شرکت یک درخواست بازبینی را به کمیسیون ارسال کرد تا بتواند مجوز پرواز بیش از 1/500 عدد از این ماهواره‌‌ها را به ارتفاع 550 کیلومتری تغییر دهد.
یکی از ماهواره‌های آزمایشی پروژه‌ی استارلینک با همه‌ی این تفاسیر، تأییدیه‌های دریافت‌شده توسط اسپیس ایکس، همچنان مشروط است. این شرکت موظف شده تا نیمی از ماهواره‌‌های این مجموعه را در عرض 6 سال آینده، به فضا پرتاب کند. این به‌‌معنای پرتاب نزدیک به 6000 ماهواره به مدار، تا سال 2024 خواهد بود. اسپیس ایکس می‌گوید که در سال 2019، فاز نخست از ماهواره‌های استارلینک را راه‌اندازی خواهد کرد. استارلینک، نام پروژه‌‌ای از سوی اسپیس ایکس است که با هدف پوشش اینترنت جهانی آغاز گردید
این شرکت تاکنون تنها دو ماهواره‌‌ی آزمایشی را به سوی مجموعه‌‌ی Tintin A و TIntin B پرتاب کرده است. این دو ماهواره در ماه فوریه، توسط یک راکت فالکون 9 در مدار قرار گرفتند و از آن زمان تاکنون، همچنان در این مدار به فعالیت خود ادامه داده‌اند. ایلان ماسک ، مدیرعامل شرکت اشاره کرد که Tintin A و TIntin B بعد از پرتاب، عملکرد بسیار خوبی داشته‌‌اند؛ هرچند که برنامه‌ی این ماهواره‌‌ها، از آن زمان تا حدودی تغییر کرده است. در ابتدا، اسپیس ایکس امیدوار بود که دو ماهواره را به یک مدار بالاتر منتقل کند؛ اما آن‌ها موفق به این کار نشدند. همین قضیه موجب گمانه‌زنی‌هایی شده است که شاید دلیل تغییرات فعلی نیز این باشد که شرکت قصد دارد مدار برخی از ماهواره‌‌های خود را تغییر دهد. با درنظرگرفتن ابعاد دقیق این مجموعه‌‌ی اقماری و نیز بلندپروازی‌های شرکت‌های ماهواره‌ای در ارائه‌‌ی پوشش اینترنتی از فضا، کمیسیون ارتباطات فدرال و دیگر سازمان‌های فضایی نگرانی خود را در رابطه با خطر برخورد احتمالی این تعداد زیاد از ماهواره‌‌ها، اعلام کرده‌اند. به همین دلیل است که امروز کمیسیون نیز، با بازبینی درمورد دستورالعمل قبلی خود مبنی بر چگونگی کاهش بقایای تجهیزات فضایی شرکت‌‌ها موافقت کرده است (سابقه‌‌ی وضع این قوانین به سال 2004 بازمی‌‌گردد). قوانین جدید ممکن است لزوم به‌‌کارگیری اپراتورهای ماهواره‌ای را در مواقعی نظیر تغییر مدار ماهواره‌‌ها یا انجام برخی تغییرات دیگر، به تصویب برساند. به‌‌علاوه واضح است که در صورت نیاز، هر یک از این ماهواره‌ها باید به شیوه‌‌ای مطمئن و زمان‌‌بندی‌‌شده از مدار خارج شوند تا محیط فضا، همچنان مکانی امن برای ادامه‌‌ی فعالیت دیگر تجهیزات فضایی باشد. در یک مطالعه‌‌ی تازه، ناسا تخمین زده است که 99 درصد از این ماهواره‌ها باید در عرض پنج سال پس از زمان پرتاب، از مدار خارج شوند؛ در غیر این صورت خطر برخورد آن‌‌ها در فضا به‌‌طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.