بزرگنمايي:
آریا جوان-این روزها آقای روحانی (رییس جمهور محترم) مردمان را پندهای اخلاقی
میدهد و آنها را از گناه برحذر میدارد. مباد آنکه در سرای بازپسین، دورخ
شان در برگیرد و کیفر الهی، سزای رفتار و گفتار ناپسندشان باشد. و چه خجسته
رویکردی است برای ایشان. هم، شان لباس آقای روحانی چنین اقتضا میکند و
هم، مسوولیتی که بر دوش گرفته است این شیوهی حسنه را میشاید.
آقای روحانی در جلسه ی هیات دولت، در چکهای از مواعظ اخلاقی خود گفته
است: «در مطالب دروغ و تهمت آلودی که مینویسند و پخش میکنند، نویسنده
مرتکب گناه بزرگ میشود، تهمت میزنند، خواننده مرتکب گناه بزرگ میشود،
آنها را بیخودی میخواند. سومی مرتکب گناه میشود آن را پخش میکند، چهارمی
فوروارد میکند و همه گناه میکنند. برای یک نفر که میخواهد مسئول شود،
چقدر گناه میشود؟»
با این حال نمیدانم از چه رو، تحذیرهای حضرت روحانی دلچسب نیست. و
همچنین، حبهی شیرینی از تاثیر در آن یافت نمیشود. شاید حافظه قلقکاش
میشود و به یاد میآورد آنچه از نشایدهای بر زبان رفته را.
و دریغ که نشایدها پرشمارن، توهین به منتقدان، استهزای مخالفان برنامهها، نسبت های دروغ به رقیبان انتخاباتی و...
دیده نشده و کسی روایت نکرده که در کتابهای اخلاقی و سخن پیران دیر
اخلاق و کرامت نوشته یا گفته آمده باشد که یک تن، میتواند چشم فروبندد و
به دیگران هر آنچه از بد و ناروا نثار کند، آنگاه که دچار گرفت و گیر شد و
پس و پیش خود را انباشته از ناکامی و شکستهای خودساخته دید، بر منبر وعظ و
خطابه بنشیند و دفتر و دستک اخلاق بگشاید و زبان به نصیحت و مواعظ اخلاقی
باز کند.
نه آقای معلم اخلاق! این راه و این رویکرد قلابی هم ثمر بخش نیست. نخست
در اصلاح خود بکوشید و امور را در مشورت با عاقلان و خیرخواهانِ کاربلد به
نیکویی تدبیر کنید و گره از کار خلق درمانده بگشایید، آنگاه خواهید دید که
برای گذران چند صباحِ پایانی عمارت و مسوولیت، نیاز نخواهید داشت که کلاس
اخلاق به پا دارید و زبان به ارشاد دیگران بگشایید. چرا که مردمان و صاحبان
قلم و گفتار نجیب و راست اندیش، بی آنکه بخواهی و توقع کنی، در تکریم و
سپاس از حضرت ات، به هیچ رقم کوتاهی نخواهند کرد.
لینک کوتاه:
https://www.aryajavan.ir/Fa/News/91997/