چاپ

آریا جوان - سواد زندگی / ترس های دوران کودکی به نسبت سن و سال کودک طبیعی اند و بخش عمده ای از با گذر زمان از بین می رود. اما اگر ترسی در دوران کودکی تا نوجوانی و حتی بیشتر باقی بماند، و چاره نشود، پیامدهای بدی از خود به جا می گذارد.
بنابراین، در جایگاه یک بزرگسال، یک والد و حامی اگر می‌خواهیم به فرزندان مان در مواجهه با ترس شان کمک کنیم، باید آماده باشیم.
کودکان ممکن است مجبور باشند با طیف وسیعی از ترس‌ها دست و پنجه نرم کنند که بسیاری از آنها مربوط به فرایند رشد و سن و برخی دیگر آسیب‌شناسانه اند.
در هر صورت رویارویی با این ترس ها گاهی برای کودکان دشوار است و به حمایت بزرگ ترهای شان نیازمندند. وقتی کودک می ترسد والدین می توانند ابزارهای خاصی را برای شان فراهم کنند تا بر ترس‌های شان غلبه کنند.
ما اغلب به اشتباه فکر می کنیم نباید خیلی " ترس های بچه گانه" را جدی گرفت. بسیاری از ما فرض را بر این می گذاریم که کودکان یاد می گیرند با گذشت زمان و کسب تجربه با ترس های خود کنار بیایند.
ضروری است که بدانید کودکان در مواجه با ترس های شان نیازمند حمایت بزرگترهای شان هستند؛ چه بسا گاهی کمک روانشناختی لازم باشد، تا این منابع بالقوه ناراحتی، منجر به رنج شدید آنها نشود. رنجی که گاهی دامنه آن تا بزرگسالی هم ادامه پیدا می کند.
ترس از تاریکی، از طوفان، از غریبه ها و از حوادث احتمالاً با افزایش سن برطرف می شود (اگرچه گاهی می توانند دامنه دار و مزمن باشند و آسیب جدی بزنند). با این حال، کمک به کودکان برای مقابله با این هیجان، نه تنها آنها را از تجربه اندوه بزرگ باز می دارد، بلکه یادگیری ارزشمندی را برای شان فراهم می کند که در آینده ای نه چندان دور در موقعیت های مختلف به کارش می آیند.

آریا جوان