چاپ

آریا جوان -
اروپا چگونه جولانگاه مدیران ورزش ایران شد؟!
٢٦٣
٠
تابناک / اینگونه دعوتنامه ها معمولا برای همه کمیته های ملی المپیک کشورها ارسال می شود و مشخص نیست این حد از عطش و ولع برای رفتن به سفرهای اینچنینی نزد مسوولان ورزش جمهوری اسلامی به چه دلیل است؟ متاسفانه این رویه در دوره وزارت سلطانی فر به شدت افزایش داشت. چنین سفرها خوشایند «قشر رو به افزایشِ ضعیف ...
آنقدر که مدیران ورزش کشور این روزها به سفرهای لاکچری در کشورهای درجه اول اروپایی می روند، وزیر خارجه ایران هم تا این حد پرواز به قاره سبز را تجربه نمی کند.
بعد از سفر چند روزه تاج رییس فدراسیون فوتبال به پاریس برای حضور در اجلاس فیفا و ای اف سی که البته دلیل قانع کننده ای نیز داشت، حالا خبر رسیده است که رئیس کمیته ملی المپیک برای شرکت در مراسم افتتاح ساختمان IOC راهی سوئیس می‌شود!
اینگونه دعوتنامه ها معمولا برای همه مسوولان رسمی کمیته های ملی المپیک کشورها ارسال می شود و مشخص نیست این حد از عطش و ولع برای رفتن به سفرهای اینچنینی نزد مسوولان ورزش جمهوری اسلامی به چه دلیل است؟ متاسفانه این رویه در دوره وزارت سلطانی فر (برخلاف دوره وزارت گودرزی) به شدت افزایش داشته است. اغلب مسوولان هم در پاسخ احتمالا خواهند گفت هزینه ها اسکان و یا حتی پرواز برعهده میزبان بوده است اما آنهایی که در عرصه مدیریت ورزش کارکشته و بلد هستند خوب می دانند که حساب و کتاب ها در اینگونه سفرها چگونه است.
بعضی دیگر نیز برقراری ارتباط با مدیران جهانی و یا برگزاری جلسه صمیمانه برای منافع کشور را دلیل این سفرهای لوکس روی صندلی های فرست کلاس ذکر می کنند اما در مراسمی مثل افتتاح ساختمان کمیته بین المللی المپیک (IOC) که تیرماه انجام می‌شود، نمی توان هدف خاصی را برای ورزش کشور متذکر شد. به همین دلیل سفر سیدرضا صالحی امیری رئیس غیرورزشی کمیته ملی المپیک به سوییس را نمی توان سفر پربار و ضروری برای ورزش ایران قلمداد کرد به خصوص اینکه کشور در شرایط بغرنج اقتصادی است و مردم هم درگیر معاش روزمره خود هستند و چنین برنامه هایی نمی تواند چندان خوشایند قشر رو به افزایش ضعیف جامعه باشد.
موضوع وقتی جالب می شود که بدانیم صالحی امیری قرار است به همراه یک عضو از هیات اجرایی و کمیسیون بین الملل کمیته، به سوئیس سفر کند. احتمالا این فرد قرار است نقش مترجم را برای رییس که هیبتی دیپلماتیک دارد را ایفا کند. صالحی امیری و هیات همراه اول تیر به سوئیس سفر می‌کنند و امیدواریم این سفر به یکی از زیباترین و گرانترین کشورهای دنیا خوش بگذرد.
کاش مدیران ارشد ورزش ایران به جای این سفرهای خارجی، تلاش می کردند تا حداقل یک سالن ورزشی نیمه کاره و رهاشده از بین هزاران مکان ورزشی دورافتاده در شهرستان ها که توسط دولت احمدی نژاد در دامن ورزش کشور به یادگار گذاشته شد، بیش از آمار فعلی تکمیل و به بهره برداری می رسید. پروژه هایی که سالهاست در غبار بی توجهی رها شده و مدیرانی چون صالحی امیری و سلطانی فر رغبت نمی کنند به ان سرکشی کرده و جویای شرایط ساخت و بهره برداری شان شوند. همچنین پروژه های متعدد ساختمان های اداری در مجموعه هایی چون آزادی ، سالهاست که نصفه کاره به امان خود رها شده اند و میلیاردها تومان بودجه کشوری زیر باران و آفتاب و باد مراحل فرسایش را طی می کنند.
با این حال باید پرسید اگر شرایط بودجه ای و مدیریتی ورزش کشور، تا این حد عالی و ممتاز است که مدیران بالادستی چپ و راست به سفر برون مرزی می روند و کمتر فرصتی را برای تفرج و تماشای قاره سبز از دست می دهند، چرا شاهد اینهمه نابسامانی و کسری اعتبار برای سفرهای خارجی مهم تیمهای ورزشی ایران هستیم؟
تماشای قیچی کردن روبان ساختمان جدید کمیته بین المللی المپیک مهمتر است یا رسیدگی به امور زمین مانده ورزش ایران که در باتلاق بی کفایتی های مدیران اغلب غیرمتخصص اش غوطه ور است اما فریادش به جایی نمی رسد. متاسفانه شاهدیم که نمایندگان مجلس نیز هر از گاهی ، عزم استیضاح می کنند اما اغلب نیت شان نه اصلاح ضعف های عمده ورزش که مقاصد خاص در حوزه های انتخابیه همچون شرط بندی یک دروازه بان در تیم تبریزی یا سوت اشتباه علیه داور در فلان بازی لیگ علیه تیم استان شان است.