آریا
جوان -
خرافه‌ها به واقعیت تبدیل می‌شوند؟
٤٨
٠
آخرین خبر / افتتاحیه پرگل چیزی بود که در کوپا آمه‌ریکا 2019 رخ داد. برزیل در حالی توانست در نخستین گام از این رقابت‌ها بولیوی را شکست دهد که نه خبری از نیمار بود و نه پیراهن زرد همیشگی؛ ضمن این‌که این پیروزی در ظاهر آسان به دست آمد ولی در واقعیت 11 ستاره‌ای که در زمین حضور داشتند بازی آسانی را پشت سر نگذاشتند حتی اگر نتیجه در مجموع چیز دیگری را نشان دهد.
برای نخستین بار
اما چرا برزیل از پیراهن سفید استفاده می‌کند؟ حقیقت ماجرا اینجاست که رنگ سفید از ابتدا رنگ نخست پیراهن تیم ملی
فوتبال برزیل بوده و آن‌ها تا سال 1950 از همین پیراهن استفاده می‌کردند. با این حال شکست در فینال جام‌جهانی 1950 مقابل اروگوئه و تقدیم جام به رقیب دیرینه پیش چشم هواداران خودی سبب شد تا برزیلی‌های خرافاتی برای همیشه رنگ پیراهن‌شان را تغییر دهند. تا این‌که در سال 2004 و پس از گذشت چند دهه، فیفا به مناسبت 100 سالگی خود دیدار دوستانه‌ای در پاریس میان فرانسه و برزیل ترتیب داد و پرافتخارترین تیم جهان بار دیگر پوشیدن پیراهن سفید را هم تجربه کرد. همان بازی که با تساوی بدون گل به پایان رسید. حالا برزیل در کوپا 2019 از طرح پیراهنی استفاده می‌کند که با آن در سال 1919 توانست برای اولین بار فاتح این رقابت‌ها شود. شاید که این اتفاق یک بار دیگر به این مردم همیشه خرافه‌پرست نظر کند.
هو شدن بدون نیمار
اما مهمترین نکته بازی بامداد دیروز غیبت نیمار بود. هرچند که برزیل تیم پرستاره‌ای در اختیار دارد اما نبود سرشناس‌ترین بازیکن تیم قطعا تاثیرگذار است و همه از این موضوع سخن می‌گفتند. وقتی که نیمه نخست با درخشش سنگربان بولیوی و دفاع چند لایه آن‌ها با تساوی به پایان رسید، هواداران حاضر در سائوپائولو مهیای هو کردن تیم بودند و جو به شدت متشنج شده بود. چیزی که خود تیته هم در کنفرانس خبری پس از مسابقه خود به آن اعتراف کرد و البته دنی آلوس هم علنا به اتمسفر سائوپائولو اشاره کرد که انتظارات در آنجا بیش از حد نرمال است. شاید اگر پنالتی کوتینیو در همان دقایق نخست نیمه دوم از دست می‌رفت، عملا انقلابی به پا می‌شد! با این حال کوتی این بار هوشمندانه عمل کرد و حداقل پس از گلزنی، هواداران عصبانی را تحریک نکرد. او بدون شک مهمترین چهره بازی افتتاحیه بود حتی مهمتر از موزیک و مراسم قبل از بازی و سامبای معروف برزیلی‌ها. کوتینیو بار دیگر نشان داد که اگر در خط میانی به کار گرفته شود به شدت هافبک قابلی است اما در پست وینگر بدون تعارف یک بازیکن بدون کارایی است. جالب اینجاست که او هماهنگی خوبی هم با ریچارلدسون
جوان که تعداد بازی‌های ملی‌اش دیروز 2 رقمی شد، داشت. البته تغییرات تیته نسبت به جام‌جهانی مربوط به همین جانشین اجباری نیمار نیست. او در پست وینگر چپ به جای ویلیان به داوید نرس
جوان اعتماد کرد که البته خیلی نمایش دلچسبی نداشت؛ ضمن این‌که او به صورت همزمان از کاسمیرو و فرناندینیو بهره گرفت که عملا آرایش تدافعی را به تیم دیکته کرد اما این 2 هافبک صرفا دفاعی نمایش خوبی در کنار هم داشتند و در حملات هم کمک می‌کردند تا جایی که فرناندینیو پاس گل سوم را به اورتون تعویضی داد. در هر صورت اولین گام برزیل در این رقابت‌ها محکم برداشته شد. شاید تنها دغدغه فعلی آن‌ها هو نشدن از سوی هواداران باشد. در حالی که استفاده از امتیاز میزبانی دقیقا باید برعکس این ماجرا باشد. این یعنی در برزیل همه چیز برعکس است حتی میزبانی.