دختر که باشي ،از همان کودکي با در آغوش گرفتن عروسکت ياد مي گيري که در آينده فرزندي هست که نيازمند مهر مادري است. از مادرت ياد مي گيري همه کارها را ، نه اينکه برايت بگويد که هر روز و هر روز مي بيني و ياد مي گيري.
اين قاعده بازي است . سال هاي سال همه دختران و مادران در هر جاي دنيا از همين قاعده پيروي کرده اند . گاهي تلخ و گاهي شيرين بر اساس همين قاعده هم جامعه تشکيل شده و جلو رفته است . اما اين قاعده انگار اين روزها در کشورمان کمي از مسير خارج شده است .
جامعه شناسان معتقدند که دختران امروز اصالت قاعده بازي را از دست داده اند . آنچه را که بايد نمي آموزند و بر همين اساس نيز نمي توانند در آينده آنچه را که بايد آموزش دهند. همين امر نيز از حرکت جامعه در مسير درست جلوگيري مي کند و طبيعي است که اجتماعي که مادرانش نتوانند فرزندان مناسب را تربيت کنند قطعا جامعه اي در حال پيشرفت نخواهد بود .
البته قطعا نوع نگاه به آموزش و زندگي دختران جوان نمي تواند از قطعيت برخوردار باشد و حتما نيز قرار نيست تربيتي يکسان در تمام جامعه حاکم باشد و از همه مهم تر آنکه مشکلات مختلفي که زنان در جامعه ما دارند را نمي توان ناديده گرفت اما به طور مجزا مي توان مقوله آمادگي دختران براي آغاز زندگي مشترک را با توجه به آمار روبه فزوني طلاق در موضوعات تربيتي نيز جستجو کرد .
جوانان بيهوده گذراني مي کنند
امان الله قرايي مقدم ، جامعه شناس در اين باره بر اين باور است که نه تنها تغييرات اجتماعي در زمينه تربيت صورت گرفته است، بلکه خانواده ها ، آموزش و پرورش و محيط اجتماعي نيز در اين مسئله دخيل بوده اند .
او با بيان اينکه مسئوليت پذيري به دختران و پسران در جامعه آموزش داده نمي شود ، ادامه مي دهد : اين امر بيشتر در زندگي هاي شهري نمود دارد ، چرا که در روستاها دختران و پسران از سنين کم به کار مشغول مي شوند و اين آموزش را مي بينند . آنها به تدريج وظايف را ياد مي گيرند و به هر صورت در زندگي به کار مي برند.
قرايي مقدم ضمن انتقاد از خانواده و محيط آموزشي که مسئوليتي را به فرزندان خود نمي دهند ، بيان مي کند: اقتدار پدر و مادر در خانواده از بين رفته است . در حقيقت جوانان بيهوده گذراني مي کنند . خانواده ها براي آنکه فرزندانشان تحت فشار نباشند هيچ مسئوليتي به آنها نمي دهند . وقت دختران و پسران با چت و وقت گذراني هاي بيهوده مي گذرد .
او مي گويد: نظام جامه هر لحظه در حال تغيير است و در اين امر هيچ بحثي وجود ندراد اما بايد جامعه اصالت خود را حفظ کند . کشورهايي مانند ژاپن و کره نيز چنين تغييراتي را در جامعه داشته اند اما سعي کرده اند ارزش ها و اقتدار خانواده را حفظ کنند. تغيير جامعه يک جبر اجتماعي است اما مسئولان و برنامه ريزان جامعه بايد در زمينه تعليم و تربيت و بر اساس تئوري هاي تربيتي اقدام کنند.
دختران مهارت زندگي بياموزند
از سوي ديگر زهره الهيان ، عضو فراکسيون زنان مجلس هشتم در اين باره مي گويد: ميلاد حضرت فاطمه معصومه(س) و روز دختر فرصتي است که مسئولان توجه ويژه اي به وضعيت دختران داشته باشند و از طرفي نيز جامعه مدني و سمن ها نيز هم و غم خود را به سمت موضوعات فرهنگي دختران سوق دهند.
الهيان با اشاره به اين امر که جامعه امروز تا حد زيادي از زندگي اسلامي – ايراني دور شده است ، مي افزايد: در فضاي مجازي و رسانه ها نوعي بيگانگي با فرهنگ اصيل ايراني اتفاق افتاده است و از طرفي غفلت مسئولان به اين مشکلات اضافه شده است و برنامه تربيتي منسجم و بر اساس مباني ديني و فرهنگ اصيل ايراني و اسلامي در آموزش و پرورش و مدارس حاکم نيست و اين امر مي تواند براي جامعه مشکلاتي را ايجاد کند که در آينده گريبانگير خانواده ها خواهد شد .
او مي گويد: دختراني که مهارت هاي زندگي را بر اساس آموزه هاي ديني نديده اند ، در آينده دچار مشکلاتي خواهند شد و آمار بالاي طلاق که در بين خانواده هاي تازه تشکيل شده امروز با آن مواجه هستيم ، از نشانه هاي همين امر است که مهارت هاي لازم براي زندگي به جوانان و به ويژه دختران آموزش داده نمي شود.
الهيان با بيان اينکه بايد توجه ويژه در رابطه با سياست هاي فرهنگي و اجتماعي اتفاق بيافتد ، ادامه مي دهد : وزارت خانه هايي که در اين زمينه فعال هستند از جمله وزارت ورزش و جوانان ، آموزش و پرورش ، صدا و سيما و معاونت امور زنان بايد برنامه ريزي جدي در اين زمينه داشته باشند . به طور قطع يک برنامه منسجم در جهت ترويج مهارت هاي زندگي و تشکيل خانواده مي تواند بسيار در اين امرموثر باشد .خوب است که مسئولان از فعالان اجتماعي و فرهنگي ، NGO ها و سازمان هاي فرهنگي و هنري در اين مسير کمک بگيرند تا با مشارکت مردم اين نوع آموزش ها را در سطح مدارس داشته باشند و البته نياز است که معاونت زنان در اين راستا به عنوان هدايتگر اقدام کند.
چرا خانواده ها از آموزش سنت ها دور شده اند
البته در اين ميان ريشه يابي دلايل اين تغيير روند تربيتي نيز قابل تأمل است . جداي از تغييرات اجتماعي که در جامعه اتفاق افتاده و به قول جامعه شناسان جبري ناخواسته است ، مسئله اي که بايد به آن توجه شود اين است که چرا مادران و پدران امروز نمي خواهند آنچه را که ياد گرفته اند به فرزندان خود آموزش دهند.
حقيقتي که به نظر مي رسد بيش از هر موضوع ديگري بايد به آن توجه شود. طرح اين سئوال که پدران و مادران اين نسل چرا کمترحاضرند آنچه را که آموزش ديده اند مانند گذشتگان نسل به نسل منتقل کنند. همين پدران و مادران هم امروز در نظام آموزشي بايد فرزندان جامعه را تربيت کنند و همان ها هم بايد فرزندان را براي مسئوليت پذيري آماده کنند.