محمدرضا اسلامي با بيان اينکه بي‌اشتهايي عصبي واکنشي در مقابل خواست نوجوانان براي استقلال بيشتر و افزايش عملکرد جنسي و اجتماعي است، گفت: بي‌اشتهايي عصبي اختلالي است که اغلب پس از تصميم فرد براي کاهش مقداري از وزن خود يا پس از يک رويداد سخت براي فرد مانند جدايي والدين، دور شدن از خانه يا يک شکست شخصي بروز مي‌کند و منجر به کاهش 5 تا 18 درصدي وزن و توان بدن مي‌شود.
وي اضافه کرد: 14 تا 18 سالگي شايع‌ترين سن ابتلا به بي‌اشتهايي عصبي است که 90 درصد مبتلايان زن هستند و عوامل زيست شناختي، خانوادگي، فرهنگي و اجتماعي، روان شناختي و پيامدهاي بيماري‌هاي جسمي مي‌تواند بر رفتارهاي غذايي فرد و گرايش به سمت بي‌اشتهايي عصبي تاثيرگذار باشد.
اين فوق تخصص روان پزشکي کودک و نوجوان تصريح کرد: در مغز اغلب بيماران مبتلا به اين عارضه شواهدي از اختلال در عملکرد فيزيولوژيکي در بي‌اشتهايي و بر هم خوردن تعادل در ترشح هورمون‌هاي سرتونين، دوپامين و نوراپي نفرين ديده مي‌شود.
اسلامي با بيان اينکه مبتلايان به اختلال اشتغال ذهني وسواس گونه با خوردن، افزايش وزن را جايگزين ساير مسائل طبيعي نوجواني مي‌کنند، خاطرنشان کرد: اين بيماران به نوعي فاقد حس خودمختاري هستند. ابتلا به اين اختلال منجر به لاغري مفرط و مشکلات جسماني از جمله اختلالات عصبي، اختلال در سيستم قلبي و عروقي، سيستم گوارش و غدد، اختلالات خوني، اسکلتي مانند پوکي استخوان و مشکلات پوستي مي‌شوند.
وي افزود: روند درمان بي‌اشتهايي عصبي بسيار متغير است و داراي روند بهبود کامل و خود به خودي بدون دريافت درمان تا بهبود با انواع درمان‌ها و سير نوسان‌هاي وزن گيري و پايين آمدن دوباره را شامل مي‌شود.
اين فوق تخصص روانپزشکي کودک و نوجوان در پايان يادآور شد: روان درماني شامل درمان شناختي و رفتاري يکي از درمان‌هاي مهم و اساسي اين اختلال است. قطع قاعدگي و پايين آمدن هورمون محرک فوليکول نيز از عوارض اين اختلال است که مي‌تواند منجر به ناباروري در فرد شود.