چاپ

اين يافته محققان نتيجه بررسي چهار لوح گلي متعلق به دوران 350 تا 50 پيش از ميلاد است که روي آنها با خط ميخي چگونگي رديابي مسير سياره مشتري در آسمان توضيح داده شده است. `متيوس اوسندريور` استاد تاريخ علوم باستان در دانشگاه `هومبولت` در برلين گفت: روش هاي ترسيم و توصيف شده در اين الواح چنان پيشرفته هستند که از توسعه محاسبات حکايت دارند. اوسندريور افزود: تصور مي شد که اين نوع درک رابطه ميان سرعت، زمان و فاصله متعلق به حدود 1350 بعد از ميلاد است. روش هاي توصيف شده در الواح مشابه تکنيک هايي هستند که محققان قرن چهاردهم در کالج مرتون دانشگاه آکسفورد به کار مي بردند. به گفته اوسندريور، بابليان اخترشناس معتقد بودند تمامي رخدادهاي روي زمين از سطوح رودخانه ها گرفته تا قيمت هاي بازار و آب و هوا به حرکت سيارات بستگي دارد و بر اين اساس، جداولي را با موقعيت هاي محاسبه شده سيارات براي هوروسکوپ هاي سفارشي متقاضيان تهيه کرده بودند. آنها با پيش بيني حرکت سيارات اميدوار بودند که تحولات زميني را پيش بيني کنند. وي افزود که در عين حال در الواح مورد بررسي که حدود سال 1880 ميلادي در پي عمليات حفاري به دست آمد و در موزه بريتيش در انگليس نگهداري مي شود، به اين کاربردهاي اخترشناسي اشاره نشده است. براساس اين گزارش، الواح ياد شده شامل محاسبات هندسي مبتني بر يک منطقه ذوزنقه اي شکل و اضلاع کوتاه و بلند آن است. تاکنون تصور مي شد که اخترشناسان بابل تنها بر مفاهيم حساب و نه هندسه تکيه داشتند. بابل شهر و تمدن مهمي در بين النهرين واقع در عراق در حدود 100 کيلومتري جنوب بغداد کنوني بود. دانشمندان يونان باستان نيز به خاطر به کارگيري هندسه شناخته شده اند، اما روش محاسبات هندسي در لوح هاي بابلي ها پيشرفته تر و انتزاعي تر است. اين تحقيق در نشريه ساينس منتشر شد.