جوانان براي اين که بتوانند با موفقيت افسردگي خود را برطرف کنند بسيار آسان است. وجود يک نوجوان افسرده در خانواده مي تواند مشکلات زيادي به همراه داشته باشد، اما از سوي ديگر، والدين درماني، بهترين راه براي خارج کردن کودک از شرايط استرس زاست.

نوجواني يکي از آسيب پذيرترين دوران زندگي است، به ويژه اگر اين دوره انتقال از کودکي به بزرگسالي با افسردگي نيز همراه باشد، نوجواني را دوران آشفتگي نيز ناميده اند، به اين دليل که فرد ناچار است تغييرات جسماني، عاطفي و اجتماعي را تحمل کند که مي تواند باعث اضطراب و نگراني او در برخورد با عوامل استرس زا شود.

 

 

 

تغيير روحيه و خلق و خوي در دوران نوجواني تا وقتي زندگي روزمره را تحت تاثير قرار ندهد، طبيعي است. توجه داشته باشيد بين يک روحيه بد زودگذر با اضطراب ها و نگراني هاي مزمن تفاوت قائل شويد. نگراني هاي مفيد به فرزندان ما کمک مي کند تا با تغييرات ايجاد شده بخوبي سازگاري يابند؛ اما دلهره هاي غير عادي براي موضوعات کوچک طبيعي نيست. والديني که نمي توانند در اين دوره حساس با نوجوانان خود ارتباط برقرار کنند، فرزندان خود را که از بيان ترس ها و نگراني هاي خود هراس دارند، گريزان مي کنند. اين کار باعث مي شود آنها به جواناني افسرده تبديل شوند.

 در مقابل، آن دسته از والدين که با هوشياري براي نوجوانانشان وقت و انرژي مي گذارند و در صورت لزوم مبالغي را هزينه مي کنند مي توانند به نوجوان خود کمک کنند تا آينده خود را بسازد و به سرعت بر نگراني هاي دوره نوجواني غلبه کند. حمايت از نوجوانان در طول اين سفر گذار از کودکي به جواني بسيار آسان تر است تا اين که بعدها براي بازگرداندن سلامت رواني او به دردسر بيفتيد.

لازم نيست هميشه او اول باشد

فشار والدين براي سرآمد و بهترين بودن در دروس و در مقابل بي اعتنايي کامل نسبت به ديگر فعاليت هاي فوق برنامه مي تواند در ذهن فرزند آنها به يک مشکل بغرنج و پيچيده تبديل شود. اين کار او را بين علايق اساسي خود و برآوردن انتظارات والدين سرگردان مي سازد.

بعضي جوانان در مواجهه با برنامه هاي سختگير و غير قابل انعطاف که آنها را براي برنده و بهترين بودن در همه چيز، از مطالعه دروس گرفته تا موسيقي، نقاشي و حتي بازي ها تحت فشار قرار مي دهد، دچار تنگنا مي شوند. علاوه بر اين، فشارهاي مدرسه نيز باعث مي شود نوجوان عزت نفس و خودباوري خود را از دست بدهد.

 

بايد نوجوانان را تشويق کرد تا مهارت هايي را بياموزند که به آن علاقه مندند و به آنها انگيزه مي دهد؛ همچنين لازم است اين اطمينان را در آنها ايجاد کنيد که کاملا” طبيعي است گاهي بعضي چيزها را بخوبي ياد نگيرند و تنها چيزي که براي آموختن نياز دارند، زمان و تمرين بيشتر است.

به فرزندان خود کمک کنيد تا غرور خود را بازسازي کنند. موفقيت هاي آنان در عرصه هاي مختلف را که ممکن است يک هنر، ورزش يا مطالعات درسي و غيره باشد، تشويق کنيد، از پيشداوري و پيش بيني بي موقع خودداري کنيد. اجازه دهيد نوجوان گام هاي طبيعي خود را در مسير رشد بردارد و او را با انتظارات خود يا ايجاد ديگر مسووليت هاي خانوادگي به زحمت نيندازيد.