چاپ

تصويري که اين رسانه‌ها به عنوان هيکل ايده‌آل ارائه مي‌دهند، هميشه با اصول تغذيه سالم و مفيد هم‌خوان نيست.
برعکس پايگاه‌هايي مانند Pro-Ana يا thinspiration با تشويق جوانان به کم‌خوري و گرفتن رژيم‌هاي سخت، کاربران خود را به مرز مرگ ناشي از گرسنگي سوق مي‌دهند. آنا در عبارت اول مخفف بيماري آنورکسيا نروزا يا بي‌اشتهايي عصبي است و دومين عبارت هم از دو واژه انگليسي لاغري و الهام تشکيل شده است. کساني که در اين پايگاه‌ها گردهم آمده‌اند، براي بيماري بي‌اشتهايي عصبي به عنوان راه و رسم غالب در زندگي تبليغ مي‌کنند. اغلب نوشته‌ها با عنوان‌هايي مانند خانم‌هاي لاغر عزيز شروع مي‌شود و با شعارهايي نظير مقاوم باش و به نخوردن و گرسنگي ‌ادامه بده پايان مي‌گيرد.
کاربراني که در اتاق گفت‌وگوي Pro-Ana گردهم مي‌آيند، گه‌گاه براي خود هدفي هم تعيين مي‌کنند: از جمله اين که مثلا براي مدتي در روز تنها 800 گرم کالري به بدن خود برسانند. يکي از شعارهاي اين پايگاه که کاربران بايد آن را سرمشق خود قرار دهند، اين است: «لاغر بودن، مهم‌تر از سالم‌بودن است.»
در پايگاه‌هاي يادشده در اينستاگرام يا شبکه‌هاي فيسبوک و توئيتر اغلب عکس‌هايي منتشر مي‌شوند که کاربران، اعضاي بدن خود را که در اثر گرسنگي تغيير شکل داده‌اند (استخوان‌هاي ترقوه، لگن و دنده‌هاي بيرون زده) با افتخار به تماشا مي‌گذارند و ديگران را تشويق مي‌کنند که از آنان پيروي کنند. البته اينستاگرام چندي است که انتشار اين گونه عکس‌ها را ممنوع اعلام کرده و مي‌کوشد تصاويري از اين دست را که پست شده‌اند، پاک کند. با اينحال بسياري از کاربران مبتلا به بي‌اشتهايي عصبي راه‌هايي مي‌يابند که سلفي‌هاي بدن مرتاض‌گونه و اسکلتي خود را براي ديگران بفرستند.
به نوشته اشپيگل آنلاين ، کاربران از اين راه‌ها تحت فشار قرار مي‌گيرند و حاضر مي‌شوند تا مرز مرگ ناشي از گرسنگي پيش بروند تا بتوانند در مسابقه‌هاي زيبايي که هر ساله هدف و شعار ويژه‌اي دارند، شرکت کنند.
به عنوان مثال، شعار مسابقه چندسال پيش اين بود: عمق گودي استخوان ترقوه چه کسي بيشتر است؟ براي اندازه‌گيري اين عمق، تعداد سکه‌هاي 20 سنتي جا گرفته در گودي استخوان ترقوه شرکت‌کنندگان شمرده شد. در مسابقه کمر چه کسي باريک‌تر است کاربري برنده شد که توانست با يک ورق کاغذ A4 دور کمر خود را اندازه بگيرد.
کارشناسان مي‌گويند که بي‌اشتهايي عصبي، يک اختلال تغذيه‌اي است که باعث مي‌شود افراد در مورد وزن خود و غذايي که مي‌خورند، وسواس فکري پيدا کنند. اين افراد مي‌کوشند با تحمل گرسنگي شديد يا انجام تمرين‌هاي ورزشي از وزن طبيعي خود بکاهند. به اين ترتيب نسبت سن و قد و وزن آنان درهم مي‌ريزد و خطر مرگ تهديدشان مي‌کند. بنا به توصيه کارشناسان، بهتر است بيماران بي‌اشتهايي را به جاي تشويق به محروميت غذايي بيشتر، به مراجعه به روان شناس ترغيب کرد.