چاپ

اين يافته‌ها نشان مي‌دهد که مغز ما هم به صورت آنالوگ و هم ديجيتال بوده که اين موضوع مي‌تواند به روش‌هاي بهتري براي درمان اختلالات عصبي منجر شود.

به گفته محققان، هدف از انجام اين پژوهش، بررسي دندريت‌ها که به سوما متصل مي‌شوند بوده است. دندريتها يا دارينه‌ها زائده‌هاي رشته مانندي هستند که به جسم سلولي ياخته‌هاي عصبي (نورون‌ها)، متصل هستند. دندريت‌ها نقش آورنده پيام‌هاي صادر شده از ياخته حسي مجاور يا ياخته‌هاي عصبي رده بالاتر به درون ياخته را به عهده دارند.

پريکاريون يا سوما به جسم سلولي نورون‌ها که حاوي هسته است گفته مي‌شود.

قبلا اعتقاد بر اين بود که دندريت‌ها تنها مسيري هستند که خوشه‌هاي فعاليت الکتريکي توليد شده در سوما را به نورون‌هاي ديگر مي‌فرستند اما اين مطالعه جديد نشان داده است که دندريت‌ها به خودي خود بسيار فعال هستند و خوشه‌ها را با سرعت 10 برابر ميزاني که قبلا تصور مي‌شد ارسال مي‌کنند.

اين يافته بر خلاف اين باور طولاني است که خوشه‌هاي سوماتيک راه اصلي يادگيري ما و تشکيل خاطرات و ادراکات هستند.

به گفته محققان اين پژوهش، دندريت‌ها بيش از 90 درصد از بافت عصبي را تشکيل مي‌دهند و دانستن اينکه آنها بسيار فعال تر از سوما هستند، اساسا ماهيت فهم ما از اينکه مغز چگونه اطلاعات را محاسبه مي‌کند تغيير مي‌دهد.

اين يافته‌ها مي‌تواند راه را براي درک و درمان اختلالات عصبي و توسعه رايانه ‌اي مغز مانند هموار کند.

اين پژوهشگران همچنين دريافتند که بر خلاف خوشه‌هاي فعاليت الکتريکي توليد شده توسط سوما، دندريت‌ها مي‌توانند ولتاژهاي طولاني مدت‌تر و قوي تري نسبت به خوشه هاي سوماتيک ارسال کنند.

آنها بيان کردند اين واقعيت که دندريت‌ها حدود 100 بزرگتر از سوما هستند، اين فرضيه را ممکن مي‌سازد که مغز 100 برابر ظرفيت بيشتري براي محاسبه اطلاعات نسبت به آنچه قبلا تصور مي‌شد را دارد.

آنها براي انجام اين پژوهش از موش‌هاي آزمايشگاهي استفاده کردند.

اين پژوهش در مجله Science منتشر شده است.