چاپ

معمولا براي انتخاب همسر ملاک هاي مادي و ظاهري مدنظر قرار مي گيرند. براي آقايان داشتن خانه، ماشين و شغل و در مورد خانم ها زيبايي ظاهري و جواني از عمده ترين ملاک هايي است که بسياري از ازدواج ها بر مبناي آن ها انجام مي شوند. گويي ازدواج به نوعي معامله پاياپاي تبديل شده است که ويژگي هاي ظاهري و دارايي ها با هم معاوضه مي شود. يکي از مهم ترين موضوعاتي که در بيشتر ازدواج هاي جامعه ما مغفول مانده، سلامت رواني طرفين است.

اندر باب اهميت سلامت روان براي ازدواج
سازمان بهداشت جهاني، سلامت رواني را اين گونه تعريف مي کند: «حالتي از به زيستي که در آن فرد به توانمندي هاي خود واقف است، توان کنار آمدن با استرس هاي معمول زندگي را دارد، مي تواند به صورت کارا و موثر کار کند و تاثير مثبتي بر جامعه خود داشته باشد.» به عبارت ديگر، فرد بايد خود را بشناسد و به نقاط قوت و ضعف خود، آگاه باشد، بتواند براي اتفاقات و مشکلات روزمره زندگي راه حل پيدا کند و راه موثري براي مديريت استرس هاي خود داشته باشد. از نظر شغلي و ارتباطي، فردي توانمند و موثر باشد. ارتباطات دوستانه خوب و پايداري داشته باشد و در مجموع فردي باشد که از خود و زندگي راضي و خشنود است.

مي توان گفت اگر فردي براي حل و فصل مشکلات شخصي خود مانند احساس پوچي و بي هدفي، احساس تنهايي، احساس نداشتن موفقيت شغلي و تحصيلي و مانند آن ها به ازدواج اقدام کند، هم باعث افزايش مشکلات روانشناختي خود شده است و هم فرد ديگري را در مشکلات مربوط به نداشتن سلامت روانشناختي خود دخيل و شريک ساخته است. ازدواج يک هدف يا مسئوليت نيست که به هر نحوي بايد انجام شود. ازدواج، يک وسيله براي پيشبرد اهداف کلي زندگي فرد است. هر انساني بايد نقشه کلي و اهدافي براي زندگي خود داشته باشد، آنگاه ارزيابي کند که آيا فرد مورد نظر براي ازدواج مي تواند در رسيدن به اين اهداف کلي ياريگر او باشد يا خير؟

اول از سلامت روان خودتان مطمئن شويد
اگر هر فردي خود را ارزيابي کند که آيا به رشد کافي اجتماعي و عاطفي مورد نياز در ازدواج رسيده است يا خير و آيا در حال حاضر از سلامت روانشناختي کافي براي پذيرش مسئوليت هاي زندگي مشترک برخوردار است يا خير، مي توان جلوي بسياري از طلاق ها و آسيب هاي اجتماعي و رواني ناشي از ازدواج ناموفق را گرفت.

داشتن سلامت روان دائمي نيست
سلامت رواني هم مانند سلامت فيزيکي، امري ثابت و دائمي نيست به اين معنا که هر فردي ممکن است در برهه اي از زندگي خود به تنش ها، تعارضات و بحران هاي روانشناختي دچار شود که سلامت روانشناختي کنوني او را مختل کند؛ اما با درمان و حل اين مشکلات مي توان دوباره سلامت روانشناختي را بازيافت.

هدفش از ازدواج را بپرسيد
قدم بعدي تشخيص ميزان سلامت رواني طرفين در خواستگاري است. وقتي دختر و پسر با هم صحبت مي کنند، يکي از سوالات کليدي، هدف فرد مقابل از ازدواج است. ببينيد چه دليلي براي ازدواج دارد و آيا پاسخش با تعريف مذکور از سلامت روانشناختي هماهنگ است يا خير؟

از رابطه اش با خانواده و دوستانش بپرسيد
شيوه ارتباطش با خانواده اش چگونه است؟ از او بخواهيد نام چند دوست صميمي خود و مدت دوستي شان را بگويد. مسلما فردي که دوست صميمي ندارد يا زمان طولاني نمي تواند در يک رابطه دوستانه بماند، از سلامت روانشناختي کافي برخوردار نيست.

از تغييرات برنامه هايش بعد از ازدواج بپرسيد
در اين مرحله ببينيد که آيا فرد مقابل تفاوت نقش ها و جايگاه هاي يک فرد مجرد و متاهل را مي تواند درک کند يا نه و انتظار دارد با ازدواج چه تغييري در زندگي و برنامه روزانه شما و خودش ايجاد شود؟ ميزان درک او از تفاوت نقش ها، معيار خوبي براي تشخيص سلامت روان او است.

از او بخواهيد خاطره تعريف کند
از او بخواهيد خاطراتي از زمان تحصيل يا گذشته خود نقل کند، ببينيد خاطراتش چه محتوايي دارند. حتما با فرد مورد نظر زير نظر خانواده تان و با اجازه آن ها بيرون برويد، نحوه رانندگي و ميزان صبر او در ترافيک پيش بيني خوبي مي تواند باشد؛ همچنين شيوه برخورد او با پيشخدمت رستوران و اين قبيل مسائل.

بعضي مشکلات رواني با گفت وگو مشخص نمي شود
در پايان، حتما پيش از تصميم نهايي به روانشناسي خبره مراجعه و فرآيند مشاوره پيش از ازدواج را طي کنيد. بسياري از اختلالات عميق روانشناختي را نمي توان صرفا با گفت وگو و بررسي گذشته فرد تشخيص داد و به آزمون ها و مصاحبه هاي تخصصي نياز دارد. همانگونه که تست مربوط به نداشتن اعتياد بسيار مهم است، آزمون هاي سلامت رواني هم اهميت دارند. قبل از آن که تصميم بگيريد خود را براي تمام عمر به فرد ديگري متعهد کنيد، حتما با مراجعه به روانشناس از سلامت رواني و تطابق شخصيت او با خود مطمئن شويد.