احساس تنهايي به سن، جنسيت، وضعيت تاهل و نوع فعاليت
شغلي محدود نمي‌شود. به گفته "جان کاسيوپو" مدير مرکز علوم اعصاب اجتماعي و
شناختي در دانشگاه شيکاگو اين روزها شيوع احساس تنهايي به طور شگفت‌آوري
بالاست.
احساس تنهايي مي‌تواند تاثيرات منفي بر سلامت جسمي و رواني
فرد داشته باشد. با وجود تاکيد فزآينده بر تامين رفاه و آسايش احساسي و
رواني انسان‌ها اما هنوز احساس تنهايي موضوع قابل ملاحظه و چالشي مهم در
جوامع است. به گفته کارشناسان پيامدهاي احساس تنهايي و منزوي بودن شديد است
و مي‌تواند پيامدهاي منفي بر سلامتي داشته باشد، هزينه‌هاي خدمات درماني
را افزايش دهد و حتي به مرگ منجر شود.
معمولا همه انسان‌ها به گونه‌اي احساس تنهايي را تجربه
مي‌کنند. احساس تنهايي زماني بوجود مي‌آيد که بين تعاملات اجتماعي که فرد
انتظار دارد و آنچه در واقعيت وجود دارد شکاف ايجاد مي‌شود و مي‌تواند براي
مدت کوتاه يا دوره‌اي طولاني ادامه پيدا کند. همچنين بايد تاکيد کرد در
برخي مواقع فرد با وجود آنکه در ميان يک جمع قرار دارد بازهم احساس تنهايي
مي‌کنند.
همچنين حجم کار و نوع شغل فرد مي‌تواند در بروز احساس تنهايي
نقش داشته باشد. علاوه بر اين تکنولوژي و رسانه‌هاي اجتماعي نيز به نوبه
خود در اين زمينه نقش دارند. اين روزها استفاده از رسانه‌هاي اجتماعي و
تجهيزات ديجيتال سرسام‌آور شده است. به گفته کارشناسان اگرچه اين وسايل
مي‌توانند در پر کردن زمان‌هاي تنهايي ما موثر باشند اما همين ارتباطات
ديجيتالي نيز اغلب مانع از تعاملات رودرروي افراد مي‌شوند. و چه بسا که از
تمايل افراد براي ملاقات حضوري با هم مي‌کاهد.
به گزارش USA Today، فاکتورهاي
خطرزايي که مي‌توانند در بروز احساس تنهايي نقش داشته باشند شامل تنها
زندگي کردن، مجرد بودن و داشتن تعداد کم دوستان است. همچنين ابتلاي فرد به
برخي انواع بيماري‌ها مي‌تواند در بروز اين احساس نقش داشته باشد.