مورچه هاي عسل را مي توان از شاهکارهاي آفرينش نام برد. آنها در موسم باران شهد و عصاره ي گل ها و گياهان موجود در صحرا و يا فضولات برخي حشرات انگلي روي برگ ها را (که پر از مواد قندي مي باشند) همانند زنبورها مي مکند.




اين مورچه ها شهد گل ها را در شکم خود ذخيره مي کنند و به دايره هاي کروي کوچک به اندازه ي يک حبه انگور درخشان و شفاف متمايل به زرد تبديل مي شوند و به سمت کلوني هاي خود مي روند.

روش کار آنها به اين شکل است که پس از ذخيره ي شهد خود را به صورت وارونه درون لانه ها آويزان مي کنند و در فصول زمستان و خشکسالي، به عنوان منبع غذايي ساير مورچه ها مورد استفاده قرار مي گيرند.

اگر يکي از اين مورچه ها بر اثر سنگيني از حالت آويزان خارج شده و بيفتد، مورچه هاي کارگر او را دوباره از سقف لانه آويزان مي کنند. هر مورچه ي عسل بيش از 8 برابر وزن خود عسل حمل مي کند و گاهي ممکن است به دليل حجم زياد عسل بميرند.

مورچه هاي گرسنه دهان خود را به دهان مورچه ي عسل مي چسبانند و مورچه ي سوم شکم مورچه ي عسل را با فشار منقبض مي کند تا يک قطره عسل به دهان مورچه ي گرسنه بريزد.

برخي از بوميان استراليا اين مورچه ها را به عنوان شکلات مي خورند و براي آنها يک نوع نماد و سمبل فرهنگ بومي نيز به شمار ميرود.

در اين گزارش تصاوير جالبي از اين مورچه هاي خاص و منحصر به فرد را خواهيد ديد.
























مورچه هاي عسل به عنوان بخشي از فرهنگ بومي ساکنان اوليه استراليا و به عنوان نمادي از گنجينه هاي بيابان و تنوع زيستي آن مي باشند

http://www.javanannews.ir/fa/News/4319/مورچه‌هاي-شگفت-انگيزي-که-عسل-توليد-مي‌کنند