چاپ

جوانان نيوز- اگرچه ما ياد مي‌گيريم که از نظر عاطفي درگير مشکلات بيمار نشويم و فقط تا جايي به آنها بپردازيم که مانع تفکر بي‌طرفانه و کمکي که قرار است به بيمار بکنيم، نشود؛ ولي اين بار انگار فرق مي‌کرد و واقعا آرزو مي‌کردم که چنين دارويي در اختيار داشتم.

اما حيف که هنوز چنين روشي ابداع نشده و با توجه به دانش فعلي از مغز و حافظه، دستيابي به چنين درماني هم اصلا نزديک به نظر نمي‌رسد. پس چه بايد کرد؟

خوشبختانه با انجام برخي اقدامات ممکن است بتوان تدريجا اين مشکل را کمرنگ‌تر کرد. يکي از اولين و مهم‌ترين اقداماتي که بايد صورت گيرد، درمان اختلالاتي مانند افسردگي و اضطراب است که امکان دارد به‌طور هم‌زمان در فرد وجود داشته باشد و باعث تشديد اشتغالات ذهني و آسيب‌پذيري بيمار شود.

بنابراين فرد بايد از نظر وجود اختلالات همراه مورد بررسي قرار گيرد. به علاوه، انجام روان‌درماني هم ممکن است بتواند از طرق مختلفي مثل حساسيت‌زدايي نسبت به جنبه‌هاي آزارنده حادثه، اصلاح باورهاي نادرستي که ممکن است در مورد حادثه در ذهن فرد باشد و همچنين بررسي واقعه از ديدگاه‌هاي جايگزين يا به عبارت ديگر ارايه تعريف دوباره‌اي از اتفاق ناگوار، کمک‌کننده باشد. جالب است بدانيم که اگر فردي تلاش کند به يک موضوع خاص فکر نکند، از اين تلاش خود نتيجه معکوس خواهد گرفت و بيشتر از قبل به آن موضوع فکر خواهد کرد!

پس تلاش براي فراموشي، آب در ‌هاون کوبيدن است و گردو بر گنبد انداختن. در عوض پرداختن به امور ديگري که توجه فرد را به سمت ديگري منحرف کند، مي‌تواند تا حدودي و دست‌کم به صورت موقتي موثر باشد. اگرچه به خصوص در مواردي که مشکل شديد است، معمولا براي بهبود پايدار ناچار به استفاده از اقدامات درماني که پيشتر به آنها اشاره شد، هستيم.