چاپ

جوانان نيوز- در زندگي روزانه مان چندباربه روشي که فکر مي کنيم درست است شرايط را مديريت مي کنيم؟مااين کار را با مردم هم انجام مي دهيم،روابطمان را بر اساس چيزي که معتقديم درباره ديگران مي دانيم شکل مي دهيم.

اما آيا واقعا همانقدر که فکر مي کنيم مي دانيم؟
هر نظري که داريم يا بر اساس چيزي است که به ما گفته شده يا بر اساس تجربيات گذشته ماست.ما دوست داريم که اين اطلاعات را جمع کنيم و آنها را درذهنمان بعنوان راهنمايي براي اداره زندگي ذخيره کنيم و اين تعجب آورنيست.زندگي متغيرونامعلوم است،بنابراين ما طبيعتا به دنبال راههايي هستيم که قابل اعتمادند.

ما از چه چيزي مي توانيم مطمئن باشيم؟
تمام چيزي که ما واقعا درباره اش مطمئنيم چيزي است که دقيقا خودمان تجربه کرده ايم.بنابراين براي مطمئن بودن از چيزهايي که مي دانيم،بايدهمه چيزهاي ديگر را کنار بگذاريم_هرچيزي که ديگران به ما گفته اند.منظوراين نيست که نبايد براي نصيحت ها ودانش ديگران ارزش قائل شويم،اما تجربه چيزي است که واقعا مهم است.

پس حالا ما فقط تجربياتمان را داريم.اما تجربياتمان هميشه تغيير مي کنند،بنابراين ما بايد آنها را هم کنار بگذاريم.
چيز زيادي باقي نمي ماند.درواقع تنها چيزي که باقي مي ماند که بتوانيم واقعا به آن اطمينان کنيم، تجربه زمان حال است، که بطور متضادي نامطمئن است.

براي بعضي افراد اين افشاگري دليلي براي شادي است.فرصتي است براي دورانداختن تمام تجربيات گذشته که مارا عقب نگه مي داردو در عوض با دنيا با يک حس تازه از کنجکاوي و شگفتي روبرو شدن.از همه بهتر اين است که ما مجبور نيستيم وانمود کنيم که تمام جوابها را مي دانيم.چون همه چيز هميشه درحال تغيير است.

براي بقيه ، روبرو شدن با عدم قطعيت سخت تر است.بعنوان يک انسان ما وقتي با مشکلات يا ترس مواجه مي شويم ،احساس ميکنيم که ميل زيادي به فکر کردن و پيدا کردن بهترين راه حل تمرين شده که در ذهنمان است داريم تا آن مسئله را حل کنيم.اين به ما حس اعتماد مي دهد که بهتراز احساس مشابهي است که از زندگي نامطمئن داريم.

نامطمئن بودن خوب است.
اما يکبار که بجاي احساس خجالت ازنااميدي بخاطر ندانستن چيزي احساس آزادي کنيم،انجام ان آسانتر مي شود.بجاي يک ذهن ثابت و برنامه ريزي شده بوسيله مجموعه اي از عقايد قبلي،ذهن متغيرما کنجکاو،علاقمند،نرم،قابل انعطاف است وبا نزديک شدن به زندگي و افرادي که در زندگي بطور تصادفي با آنها مواجه مي شويم،مي توانيم زندگي و مردم را آنگونه که واقعا در آن لحظه هستند تجربه کنيم. پاسخ ما به وقايع زندگي ملايم،بدون قضاوت وبطورکلي سنجيده مي شود.

ذهن نامطمئن،عقل بشريت را رد نمي کند،مارا تشويق مي کند که بيشتر بفهميم.از ارزش تجربيات ديگران نمي کاهد،به ما اجازه مي دهد که عقايد آنها را بپذيريم،زيرا کمتر روي عقايد ما اثر مي گذارد.

يادگرفتن اينکه متغير باشيم، اهميت درس گرفتن از تجربيات را آشکار مي کند.بعنوان مثال اينکه درباره موضوعي به ما گفته شود يک بحث است و خود ان موضوع يک بحث ديگر.اينکه فقط چيزي را باور کنيم کافي نيست.بايد آنرا کشف کنيم ، احساس کنيم و بفهميم.

مديتيشن به ما مي آموزد که چطور تمرکز حواس ميتواند توجه ما را بزمان حال جلب کند.به ما ياد ميدهد که چطور از جريان هميشگي افکارمان دور شويم و فقط زندگي کنيم.يکبار که بر اينکار مسلط شويم ، ميتوانيم عدم قطعيت واقعي ( آگاهي خالص ) را که بدون فکر ، قضاوت ، نظر يا تحليل است تجربه کنيم.

بنابراين دفعه بعد که ميبينيد ذهنتان براي مديريت شرايط از افکار سازماندهي شده استفاده ميکند ، يک قدم عقب برويد ، به عدم قطعيت روي خوش نشان دهيد و زندگي را با چشمان باز ببينيد.