چاپ

آریا جوان - غزل شماره 97 حافظ می‌گوید در زندگی خود ظاهر بینی را کنار گذار. پس در نظر داشته باش باطن هر کس است که می‌تواند بر تو تأثیر گذار باشد. معشوق حافظ تاجی بر سر همه خوبان است که سزاوار است دیگر دلبران خراج‌گذار او باشند. در تعریف از یار پیش می‌رود و آب حیات را نیز از شهد دهان او می‌داند و در پایان غزل خود را خوار می‌سازد.

سرویس فرهنگ و هنر
تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
سزد اگر همه دلبران دهندت باج
دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش
به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج
بیاض روی تو روشن چو عارض رخ روز
سواد زلف سیاه تو هست ظلمت داج
دهان شهد تو داده رواج آب خضر
لب چو قند تو برد از نبات مصر رواج
از این مرض به حقیقت شفا نخواهم یافت
که از تو درد دل ای جان نمی‌رسد به علاج
چرا همی‌شکنی جان من ز سنگ دلی
دل ضعیف که باشد به نازکی چو زجاج
لب تو خضر و دهان تو آب حیوان است
قد تو سرو و میان موی و بر به هیئت عاج
فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی
کمینه ذره خاک در تو بودی کاج
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
تعبیر فال حافظ شما
به ظاهر افراد توجه مکن. اصل باطن و درون فرد است که می‌تواند روی تو تأثیر گذارد. آنقدر ظواهر تو را فریب داده‌اند که بارها از این موضوع، دیگران از تو سوء استفاده کرده‌اند.
آنچنان عاشق هستی که فکر می‌کنی اگر جواب رد بشنوی خواهی مرد، در صورتی که برای طرف مقابلت تو چندان مهم نیستی پس بیش از این خودت را خسته مکن.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
شاهد فال:
غزل شماره 98 - اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح