آریا
جوان - غزل شماره 90 حافظ تقریباً تمام ابیات آن متکی به آیه‌های قرآنی است. با خواندن این غزل می‌توان با حال و هوای اندیشه و فکر حافظ آشنا شد. در ابتدای غزل فرستادن هدهد به سرزمین سبا به داستان سلیمان و بلقیس اشاره دارد. در ادامه می‌گوید دوری و نزدیکی راه در عشق مطرح نیست. در انتها هاتف غیب به او گفته به زودی دوای دردش می‌رسد.
سرویس فرهنگ و هنر
ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت
بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت
حیف است طایری چو تو در خاکدان غم
زین جا به آشیان وفا می‌فرستمت
در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست
می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت
هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر
در صحبت شمال و صبا می‌فرستمت
تا لشکر غمت نکند ملک دل خراب
جان عزیز خود به نوا می‌فرستمت
ای غایب از نظر که شدی همنشین دل
می‌گویمت دعا و ثنا می‌فرستمت
در روی خود تفرج صنع خدای کن
کآیینهٔ خدای نما می‌فرستمت
تا مطربان ز شوق منت آگهی دهند
قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت
ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت
با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت
حافظ سرود
مجلس ما ذکر خیر توست
بشتاب هان که اسب و قبا می‌فرستمت
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
اگر کمی صبر و تحمل داشته باشی همه چیز درست خواهد شد. لطف پروردگار بلند مرتبه شامل حالت خواهد شد و از غم و غصه رهایی می‌یابی.
رسیدن به وصال یار بسیار نزدیک است و به زودی آرزوی تو برآورده خواهد شد.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 91 - ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
http://www.javanannews.ir/fa/News/64998/غزل-شماره-90-حافظ--ای-هدهد-صبا-به-سبا-می‌فرستمت