آریا جوان_سرور زمین و آسمان بود اما در برابر مردم متواضع ترین. هماره تشنه بود
برای خدمت به مردم. منت نمی نهاد. اجر نمی خواست مگر دوست داشتن اهل بیت
پاک و پاک نهادش را.
بر حصیر می نشست و می خفت. غذای سفره اش همان بود که بر سفره ی فقرا یافت می شد.
کاخ نشین نشد. کاخ ها را ویران کرد.
فاصله های ضد انسانی طبقاتی را با عدالت پر نمود.
مناسبات را از رنگ و نژاد و قبیله و عشیره به معیارهای الهی تغییر داد و برتری های انسانی را با تقوی و پرهیزگاری می سنجید.
حقوق نجومی برای خود وضع نکرد. دست در جیب مردم و بیت المال نبرد.
تا همیشه به پیمان حلف الفضل ( پیمان جوانمردان) وفادار ماند.
با اهریمن و ظلم، در ستیز پیوسته بود.
مهربان ترین بود با مردم. حتی از مادر هم مهربان تر. خدای او را رحمت دو
عالم قرار داد و باران رحمت اش از خاک تا افلاک را سیراب می سازد.
او خلاصه و دلیل هستی است. و فرزند دردانه اش، حضرت صادق، خورشیدی که فقط علوم محمدی و شریعت مصطفوی را باز تابانده است.
کلام صادق، سخن محمد است و خامه ی او، جز معرفت محمد را ننوشت و جز درس
توحید و ولایت و رستگاری را که بنیاد رسالت رسول بود، منتشر نساخت. صادق
علیه السلام آئینه ی تمام نمای محمد صل الله علیه و آله است. همان محمد که
آینه ی کامل و بی نقص حق و حقیقت و وجود و شمایل تابناک انسان کامل است.
میلاد حضرت عشق و حضرت صدق بر جان جهان و جان انسان خجسته باد.