چاپ

آریا جوان - جیم شائوگنسی، عکاسی است که به‌مدت 60 سال از راه‌آهن آمریکای‌ شمالی، شاهکارهایی سیاه و سفید اما باکیفیت خلق کرد و ذهن خود را درون عکس‌هایش ریخت.

هنگامی که جیم شائوگنسی شروع به عکاسی از راه‌آهن آمریکا کرد، زیرساخت‌های حمل‌ونقل در حال تغییرات زیادی بود. در دهه‌های 1950 و 1960، قطارهای دیزلی در حال جایگزینی لوکوموتیوهای بخاری میشدند که دودشون مانع از گسترش مداوم خطوط راه‌آهن می‌شد. در ادامه‌ی قرن بیست‌ویکم، مسیرهای محلی رها شدند، بزرگراه‌ها بار ترافیکی بیشتری بر دوش کشیدند و مسافران سابق راه‌آهن با هواپیما یا اتومبیل‌های شخصی خود سفر می‌کردند. شائوگنسی، در حال حاضر در سن 80 سالگی خود به‌سر می‌برد و دارای آرشیوی در حدود 60 هزار تصویر است که چند دهه فعالیت راه‌آهن را ثبت کرده است. کتاب جیم شائوگنسی، شاهد عینی: شصت سال عکاسی راه‌آهن از انتشارات Thames & Hudson (ناشر کتاب‌های تصویری در زمینه‌ی هنر، معماری، طراحی و فرهنگ بصری) در حال حاضر دارای 150 عکس است؛ این عکس‌های سیاه و سفید بر عصر میانه‌ی شتاب و سرعت و محیط فرهنگی راه آهن تمرکز دارند. عکس‌های اشاره شده با عبور از برف و رسیدن به زاویه‌ی سمت راست لوکوموتیو که چشم‌انداز زمستانی کبک را به تصویر می‌کشند یا با ایجاد یک صحنه‌ی آرام که گربه‌ای در هاردیویلِ کارولینای‌جنوبی در حال خاراندن ساق پای خودش است، گرفته شده‌اند. هدف شائوگنسی ثبت تمام وقایع و جنبه‌های در ارتباط با راه‌آهن بود. کوین پی. کیفه، مدیر سابق مجله Trains ، در مقاله‌ای نوشته است: «شائوگنسی همیشه سرسختانه و حتی گاهی جسورانه کار می‌کرد تا بتواند در هر شرایطی داخل و اطراف راه‌آهن به عکاسی مشغول شود». مقاله‌های مرتبط:
11 نکته مهم برای عکاسی حرفه‌ای از حیوانات خانگی 8 دلیلی که عکاسی، زندگی شما را بهتر می‌کند
کوین در مقاله ای دیگر می گوید: «شائوگنسی، برای اینکه بتواند از زندگی نگهبان راه‌آهن در بهترین لحظه عکسی ثبت کند، حاضر بود در طول سرمای شدید نیمه‌شب منتظر بماند تا اینکه سوژه‌اش به مکان گرمی وارد شود». اگر درون یک لوکوموتیو بخار برای شائوگنسی جالب بود، به عمق کوره‌ها (جایی از لوکوموتیو قرار دارد؛ لوکوموتیو بیشترین گرما را تولید می‌کند. در اینجا منظور ماشین بخاری است که با بخار داغ (سوپرهیت) و سیلندرهایی که فشار بخار داغ را به نیروی رانش برای تولید گشتاور حرکت، تبدیل می‌کنند) می‌رفت تا بتواند از شیرهای آغشته به روغن و سیستم پیچیده‌ی داخلی و میله‌های جانبی (اجزای داخلی) لوکوموتیو عکس‌برداری کند. او در سال 1993 در تروی نیویورک متولد شد. اولین عکس او در سال 1952 در مجله Trains منتشر شد. در حالی که توضیحات دقیق در Essential Witness وجود دارد ، آن‌هایی که از علاقمندان به راه‌آهن واقعی هستند، می بینند تصاویر او در مورد این است که چگونه مردم با خطوط راه‌آهن در آمریکای شمالی زندگی می‌کنند ، و اینکه چگونه این سیستم‌ها چشم‌انداز را تغییر داده‌اند و حکایت از قدردانی آن‌ها از خطوط راه‌آهن دارد.

یکی از عکس‌ها به‌وضوح نشان می‌دهد که لبه‌های سنگی دندانه‌دار فریم قطار چگونه از طریق پیشرفت از بین رفته است. گاهی اوقات قطارها در برابر کوه‌ها یا آبشارها کوچک هستند، گاهی تمرکز عکاس در جای دیگری است؛ مانند عکس 1953 که بر گاوها در چمن زار « ورمونت» تمرکز می‌کند، که با تاب دلپذیری به زاویه‌ی پشت سر یک قطار حمل‌ونقل متمرکز شده است.
بیشترین عکس‌های جذاب او در شب گرفته شده‌اند. زمانی که از نور فلاش یا نورهای مصنوعی استفاده نمی‌کند و به‌جای آن، از مقدار نوری که در دسترس است بهره می‌برد. این داستان کوتاه مردی بود که سال‌های سال از راه‌آهن آمریکای شمالی عکس گرفت. عکاسان راهش را ادامه می‌دهند و لحظات ناب را به تصویر می‌کشند.