بزرگنمايي:

دکتر بيتا بهنوا گفت: هپاتيت B و C شايع ترين هپاتيت هاي ويروسي مزمن هستند که نوع C آن قابل درمان است ولي واکسني براي آن وجود ندارد. وي با بيان اينکه هپاتيت به معني التهاب کبد است و مي تواند عواملي از جمله عفوني و غيرعفوني داشته باشد، در خصوص مراحل بيماري هپاتيت C افزود: مراحل بيماري به اين صورت است که وقتي ويروس وارد بدن مي شود، فاز حادي را ايجاد مي کند؛ اين فاز ممکن است علائم زيادي ايجاد نکند که فرد متوجه بيماري کبدي شود، اين بيماري ممکن است خودش را به صورت علائم ساده سرماخوردگي نشان دهد و گاهي مواقع يک زردي مختصر ايجاد کند. وي در ادامه افزود: بعد از عبور از اين مرحله، حدود 20 درصد بيماران ويروس را خود به خود پاک مي کنند و در بدن آنها باقي نمي ماند اما در 80 درصد، اين بيماري مزمن و وارد فاز مزمن بيماري مي شود، دقيقا مانند همان کبد چرب اين بيماري طولاني مدت است، يعني از زمان ورود ويروس به بدن تا زماني که به کبد آسيب جدي بزند و نارسايي کبد را به سيروز بدهد ممکن است حدود 30 سال طول بکشد؛ در اين مدت بيمار علائم باليني چنداني ندارد که وادار به مراجعه به پزشک شود و آزمايش بيماري هپاتيت C را بدهد، تنها وقتي علائم ناشي از بيماري هپاتيت بروز مي کند که کبد به ميزان زيادي آسيب ديده است. دکتر بهنوا خاطرنشان کرد بر اين اساس، در تشخيص بيماري هاي هپاتيت C بايد افراد در معرض خطر را بشناسيم چون روي علائم باليني نمي توان حساب کرد. وي در مورد افرادي که بيشتر در معرض خطر ابتلا به بيماري هپاتيتC هستند، گفت: اولين راه انتقال اين بيماري در کشور ما سرنگ و وسايل مشترک براي تزريق مواد مخدر است لذا افرادي که سابقه اعتياد تزريقي حتي براي يک بار در زندگي داشتند، حتما بايد ازمايش بدهند. دکتر بهنوا در ادامه افزود: همچنين قبل از سال 1375 ، خون و فراورده هاي خوني به لحاظ هپاتيت C کنترل نمي شد، از اين رو افرادي که در آن سال ها خون و فرآورده هاي خوني دريافت کردند به علاوه مجروحان جنگ تحميلي از اين بابت که ممکن است تا رسيدن به مراکز درماني واحدهاي خوني مکرر دريافت کرده باشند، بايد آزمايش بدهند. وي افرادي را نيز که خال کوبي، تتو و سوراخ کردن گوش در اماکن نامطمئن انجام داده اند، در زمره گروه هايي دانست که بايد از لحاظ ابتلا به ويروس هپاتيت C کنترل شوند. به گفته دکتر بهنوا، هم اکنون در ايران درمان هاي متعددي در ارتباط با هپاتيتC وجود دارد که خوراکي هستند و معمولا دوره درمان 3 ماهه است و احتمال ريشه کني هپاتيت C با اين درمان ها بيش از 95 درصد است. وي خاطرنشان کرد: واکسني براي مصونيت در برابر هپاتيت C نداريم بنابر اين پيشگيري از آن با جدا کردن وسايل بيماران امکان پذير و مهم است. به واقع، در صورت درمان بيماراني که مخزن ويروس هستند، جامعه را به سمت ريشه کني هپاتيت C پيش مي بريم. عضو مرکز تحقيقات بيماري هاي گوارش و کبد بيمارستان بقيه الله با اشاره به احتمال انتقال جنسي ويروس هپاتيت C تصريح کرد: اما دست دادن، بوسيدن، فضاي مشترک، هوا، در آغوش گرفتن، معاشرت معمولي در محل کار و شنا کردن مواردي هستند که هپاتيت C را منتقل نمي کنند. دکتر بهنوا در مورد محدوديت هاي ازدواج افراد مبتلا به هپاتيت C گفت: داروهاي بسيار کارآمدي وجود دارد که مي توانند اين افراد را سه ماهه درمان کنند و به احتمال قوي ويروس پاک مي شود و موضوع منتفي مي شود ولي به طور کل احتمال انتقال جنسي اين بيماري در قياس با ايدز يا راه خوني خود هپاتيت C کمتر است و نمي شود گفت منعي براي ازدواج دارد اما قبل از ازدواج بايد حتما با پزشک مشورت کنند. عضو مرکز تحقيقات گوارش و کبد بيمارستان بقيه الله به آمار بيماران مبتلا به هپاتيت C نيز اشاره کرد و گفت: 200 هزار نفر در ايران مبتلا هستند و از اين تعداد تنها يک سوم از بيماري خود اطلاع دارند.