حل معماي سياه بودن آسمان شب
خواندنی
بزرگنمايي:
اين نتايج از کاربردهاي واضحي براي درک انسان از شکلگيري کهکشان برخوردار است، اما همچنين به حل يک پارادوکس باستاني نجومي کمک ميکند: چرا آسمان شب سياه است؟
يکي از بنياديترين پرسشهاي نجوم اين است که چه تعداد کهکشان در کيهان وجود دارد. پيش از اين ستارهشناسان تصور ميکردند که جهان قابل مشاهده حاوي حدود 100 تا 200 ميليارد کهکشان است.
اکنون تيمي بينالمللي از ستارشناسان با استفاده از تصاوير فضاي عميق و ساير دادههاي تلسکوپ فضايي هابل، يک نقشه سهبعدي از جهان شناختهشده طراحي کردند که اين ميزان را حداقل 10 برابر افزايش داده است.
آنها بطور خاص بر تصاوير ميدان عميق هابل تکيه داشتند که دورترين کهکشانهاي قابل مشاهده توسط يک تلسکوپ را آشکار ميکنند. علاوه بر آن، از مدلهاي رياضياتي جديد براي تعيين محل کهکشانهايي که با نسل کنوني تلسکوپها قابل رصد نيستند، استفاده شد.
ستارهشناسان در اين تحقيق به بررسي بخشهايي از جهان در فاصله 13 ميليارد سال نوري پرداختند. رصد از چنين فاصلهاي به محققان اجازه داد تا تصاوير فوري جزئي از تکامل جهان را در 13 ميليارد سال قبل و کمتر از 100 ميليون سال پس از بيگبنگ (انفجار بزرگ) مشاهده کنند.
آنها دريافتند که جهان اوليه حاوي کهکشانهاي بيشتري نسبت به حال حاضر بوده است که بسياري از آنها، کهکشانهاي کوتوله و کمنور با جرم مشابه کهکشانهاي ماهوارهاي اطراف راه شيري بودند.
اين يافتهها، شواهد محکمي از بروز يک تکامل چشمگير در کل تاريخ جهان است که طي آن، کهکشانها با هم ادغام شده و تعداد کلي را بطور چشمگيري کاهش دادهاند.
کاهش تعداد کهکشانها با گذشت زمان همچنين به راهحلي براي «پارادوکس اولبرس» در مورد سياه بودن آسمان شب منجر شده است. محققان به اين نتيجه رسيدند که چنان تعداد فراواني از کهکشان در جهان وجود دارد که در اصل، هر گوشهاي از جهان حاوي بخشي از يک کهکشان است. اما بيشتر اين کهکشانها براي چشم انسان و حتي تلسکوپهاي مدرن به خاطر عواملي از جمله انتقال سرخ نور، ماهيت ديناميکي جهان و جذب نور توسط گاز و غبار ميان کهکشاني قابل مشاهده نيستند و باعث شده آسمان شب تا حد زيادي تيره بماند.
يافتههاي اين تحقيق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
لینک کوتاه:
https://www.aryajavan.ir/Fa/News/3593/