آریا جوان - خراسان / من بعد از زایمانم خیلی عصبی شدم. اصلا نمی توانم خودم را کنترل کنم. گاهی اوقات پسرم را که یک سال و نیمه است می زنم و بعد خودم هم پشیمان می شوم و غصه می خورم. تا حالا دو بار هم خودزنی کردم. شوهرم اصلا در بچه داری و کار های خانه همکاری ندارد چون سر کار خسته می شود، هر کاری از او می خواهم، می گوید حوصله ندارم و خسته ام. الان وضعیت مالی مان هم خوب نیست و نمی توانم چیز هایی که می خواهم بخرم و غصه می خورم. شوهرم به دلیل کار های بچه من را سرزنش می کند و این موضوع اذیتم می کند که خودش اصلا با بچه بازی نمی کند، همیشه یا خواب است یا با گوشی تلفن همراهش بازی می کند. خواهش می کنم راهنمایی کنید. از زندگی خسته شدم.
پاسخ مشاور
![]()
نقش یک زن و مسئولیت های او پس از مادر شدن تغییر می کند. از آن جا که کودک نیاز خاصی به توجه، انرژی و زمان گذاشتن مادر برای او دارد و از طرفی مادران جوان علاوه بر نقش مادری مسئولیت های دیگری نیز بر عهده دارند، مدیریت و سازگاری با شرایط جدید سخت و دشوار خواهد بود.
تیشه به ریشه پایه های شخصیت فرزندتان نزنید
مخاطب گرامی فرزند شما در سنی قرار دارد که پایه های شخصیت وی در حال شکل گیری است. کتک زدن، تحقیر کردن و رفتار های شما تاثیرات مخرب بسزایی در شخصیت و سبک رفتاری وی در آینده خواهد گذاشت. توصیه می شود کودک تان را تحت هیچ شرایطی تنبیه فیزیکی نکنید. هر زمان که ناراحت و عصبانی هستید از فرزندتان فاصله بگیرید و چند نفس عمیق بکشید و به این موضوع توجه کنید که کودک شما نیاز مند مراقبت، توجه و محبت شماست و نه قربانی مسائل و مشکلات شما.
بازی های 3 نفره انجام دهید
توصیه می شود به جای این که منتظر باشید همسرتان با فرزندتان بازی کند، حداقل روزی یک تا دو ساعت در فواصل زمانی متعدد با فرزندتان بازی کنید و به مرور زمان همسرتان را نیز در بازی با فرزندتان سهیم کنید. این رفتار علاوه بر این که فرزندتان را سرگرم خواهد کرد به ایجاد فضای صمیمی در خانواده کمک می کند، همچنین همسرتان را به بازی با فرزندتان ترغیب خواهد کرد.
راهکار های ترغیب شوهرتان برای کمک به شما
در ادامه راهکار هایی برای ترغیب و تشویق همسرتان در کمک به شما ارائه می شود.
در اولین قدم با همسرتان گفت و گو و تبادل نظر کنید . البته فراموش نکنید در این گفت و گو تنها مشکلات و احساسات خود را با ایشان در میان بگذارید و لحن سرزنش و توبیخ به خود نگیرید.
خواسته ها و انتظارات خود را بیان کنید . به وی بگویید که دقیقا می خواهید چگونه و در چه مواردی به شما کمک کند. از کار هایی که هم اکنون در خانه انجام می دهد یاد کنید و بگویید چطور با این کار ها به خانواده کمک می کند. بعد بگویید چون احساس می کنید مسئولیت های زیادی در خانه به گردن شماست، دوست دارید بیشتر در کار ها کمکتان کند.
از همسرتان سپاسگزاری کنید. برای کار هایی که در داخل خانه انجام می دهد از وی تشکر و قدردانی کنید. به این ترتیب همسرتان متوجه می شود قدردان او هستید و قدر زحمات او را می دانید. سپاسگزاری باعث دلگرمی همسر می شود و از این طریق از او حمایت روانی کرده و او را امیدوار می کنید.
اگر به کمک نیاز داشتید حتما به همسرتان بگویید . توقع نداشته باشید که همسرتان همیشه پیشقدم شود. شاید او اصلا متوجه نیاز شما به کمک و همکاری نباشد. احساس و فکرتان را به طور مثبت بیان کنید. به او بگویید که خواهان کمک هستید.
از کار های همسرتان ایرادگیری نکنید. فقط به این دلیل که شوهرتان کاری را به صورت ایده آل انجام نمی دهد نباید جلوی کار کردن او را بگیرید. یادتان باشد اگر به کمک بیشتری نیاز دارید، باید طریقه انجام کار ها توسط او را بپذیرید. واقعیت این است که زنان و مردان تفاوت های زیادی در انجام کار های منزل با هم دارند؛ بنابراین از همسرتان توقع نداشته باشید کار ها را دقیقا مانند خودتان انجام دهد. هیچ وقت بعد از این که شوهرتان کاری را انجام داد، شما دوباره انجامش ندهید. این کار او را دلسرد می کند. حتی اگر کاری را به دلخواه شما انجام نمی دهد از وی تشکر کنید و به او فرصت دهید