بزرگنمايي:

آریا جوان - نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد اشتیاق به کار موجب تمایل دیگران به سوءاستفاده از فرد می‌شود.

اگر شغل دلخواهتان را دارید، خود را خوش‌‌اقبال بدانید؛ ولی آگاه باشید تأثیر منفی بالقوه‌ای نیز وجود دارد: افراد دیگر ممکن است از اشتیاق شما برای کار سوءاستفاده کنند. نتایج پژوهشی جدید نشان می‌دهد مدیران اغلب ساعات کار اضافی بدون حقوق یا حتی انجام کارهای سطح پایین را به کارکنان مشتاق خود تحمیل می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، علاقه‌ی شما به‌ شغلتان می‌تواند علیه خودتان استفاده شود. پژوهشگران با بررسی هشت مطالعه‌ی گذشته که درمجموع شامل 2,400 شرکت‌کننده می‌شد، به مفهومی پی بردند که آن را «استثمار قانونی» نامیدند. این عبارت به احساسی دلالت می‌کند که استفاده از مزیت افرادی را پذیرفتنی می‌داند که به‌شدت به کارشان علاقه‌مندند. آرون کای ، یکی از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید: این عالی است که کار خود را دوست داشته باشید؛ اما وقتی فکر می‌کنیم محل کار جای دنبال‌کردن اشتیاقمان است، هزینه‌هایی باید پرداخت کنیم. این استثمار قانونی برای مثال می‌تواند شامل محول‌کردن کارهایی برای آخر هفته یا تعطیلات کارکنان باشد. مورد دیگر تقاضا از آن افراد برای انجام کارهایی است که درواقع بخشی از تعریف شغلی آن‌ها نیست. ازلحاظ انواع شغل‌ها و نحوه‌ی انتخاب شرکت‌کنندگان، تنوع درخورتوجهی در این هشت مطالعه وجود داشت. مطالعه‌ای نشان می‌داد وادار کردن افراد علاقه‌مند به انجام کارهایی نظیر تمیزکردن سرویس‌های بهدشتی درمقایسه‌با انجام این کار به‌وسیله‌ی افراد غیرعلاقه‌مند پذیرفتنی‌تر است. مطالعه‌ی دیگر نشان می‌داد بهره‌برداری بیشتر از افراد شاغل در حرفه‌های مرتبط با پیوند عاطفی مانند هنرمندان یا کارکنان اجتماعی نیز پذیرفتنی‌تر است. در این پژوهش، اثر معکوسی نیز مشاهده شد: کارکنانی که در شغلشان سوءاستفاده می‌شدند، به‌عنوان افراد مشتاق در نظر گرفته می‌شدند و این امر به‌گفته‌ی پژوهشگران، موجب مشروعیت‌بخشیدن به این سوءرفتارها می‌شد. مقاله‌های مرتبط:
نشانه‌هایی از نامناسب بودن شغل پیشنهادی یک پنجم کارمندان برتر در معرض فرسودگی شغلی هستند اشتباهانی که می‌توانند آینده شغلی شما را نابود کنند
در این تجزیه‌و‌تحلیل‌ها، نقش چندین عامل روان‌شناختی نیز آشکار شد: 1. افراد سوء‌استفاده‌کننده کار را به‌عنوان پاداش افراد علاقه‌مند در نظر می‌گیرند؛ 2. آن‌ها فرض می‌کنند افراد مشتاق خودشان داوطلب‌اند و مجبور نیستند. پژوهشگران این طرزفکر را «توجیه جبرانی» می‌خوانند که همان کاری است که هنگام توجیه بی‌عدالتی انجام می‌دهیم. مثال دیگر توجیه نابرابری ثروت به‌وسیله‌ی این استدلال است که ثروت با خود مشکلاتی به‌همراه می‌آورد و زندگی را پیچیده‌تر می‌کند. پژوهشگران به این موضوع نیز اشاره می‌کنند که تلاش برای حفاظت از خود دربرابر این سوءاستفاده ساده نیست؛ هرچند باید این کار را با کنترل رفتارهای خود در میان دوستان و همکاران آغاز کرد. اگر شغل خود را دوست دارید، باید خوشحال باشید نه نگران. بیشتر ما زمان زیادی را در محل کار می‌گذرانیم و سپری‌کردن آن ساعت‌ها با خلق‌و‌خوی مثبت و متعهد سودمند خواهد بود. جی کیم ، یکی از پژوهشگران مطالعه می‌گوید: مطالعه‌ی ما ضداشتیاق نیست. شواهد عالی وجود دارد که کارکنان پرشور از بسیاری از جهات سود می‌برند. این فقط یک هشدار است که نباید اجازه دهیم تأکید فرهنگی روی کشف اشتیاق در محل کار، با گرایش انسان برای استثمار یا نادیده‌گرفتن همراه شود.