بزرگنمايي:

آریا جوان - خراسان / مادری هستم 45 ساله. دو دختر دارم. یکی 15 و دیگری 17 ساله است. مشکلم این است که یکسره در حال دعوا و جروبحث هستند. چه کنم؟
پاسخ مشاوره
مخاطب گرامی، دو فرزند شما در یک گروه سنی و هر دو در مرحله نوجوانی دوم هستند. دعوای همیشگی آنان می‌تواند به متغیرهای متعددی مربوط باشد که باید همه عوامل تاثیرگذار در تنش مستمر این دو خواهر مورد توجه قرار گیرد. در ادامه به این عوامل اشاره خواهد شد که باید در خودتان بررسی کنید.
شاید در جو رقابتی قرار دارند
بیشتر پرخاشگری‌ها پیامد ناکامی یا احساس ناکامی است. اگر دو خواهر با توجه به فاصله سنی اندکی که دارند در یک جو رقابتی و مرتب با یکدیگر مقایسه می‌شوند، این رقابت مستمر و مقایسه شدن باعث احساس ناامنی و کوفتگی عصبی می‌شود. بی‌قراری عصبی باعث می‌شود هریک دیگری را عامل ناکامی احتمالی خود بداند و در این صورت رابطه پرخاشگرانه شکل می‌گیرد که در این جا نقش والدین در نوع تعامل با دو نوجوان نیاز به بررسی دارد. اگر والدین ناخودآگاه دو نوجوان را با هم مقایسه کنند یا همواره قضاوت به نفع یکی داشته باشند یا از یکی بیشتر تعریف، تمجید و حمایت کنند، مسلما این روش والدین می‌تواند زمینه حسد، بخل و کینه را بین فرزندان فراهم و آن‌ها را به تقابل و تلاش به حذف یکدیگر یا انتقام‌جویی ترغیب کند.
شاید به جروبحث اعتیاد پیدا کردند

در تحلیل فرض دوم باید گفت که تداوم دعواها و تبدیل‌شدن آن به یک عادت روزمره، نوعی اعتیاد را تداعی می‌کند و در افراد معتاد به دعوا با یکدیگر، هر موضوع ساده‌ای زمینه آن را فراهم می‌کند. افراد پرخاشگر اظهار می‌کنند که پس از دعوای روزانه به آرامش می‌رسند چون شوک‌های شدید روحی روانی یا آسیب‌های آنی جسمی باعث ترشح اندروفین(شبه تریاک) از غده هیپوفیز در مغز می‌شود که لحظاتی پس از حادثه فرد احساس آرامش می‌کند و بعضی برای تجربه مجدد این آرامش پس از جنگ ممکن است هر روز دعوا کنند!
شاید دنبال دیده‌شدن هستند
بر اساس احتمال بعدی، شاید برخی منازعات مستمر نوجوان برای جلب توجه والدین و دیده شدن و نوعی امتیازگیری از والدین باشد. چنان‌چه والدین برای بازگرداندن آرامش مبادرت به امتیازدهی کنند یا تسلیم باج‌خواهی احتمالی شوند، این روش نامطلوب می‌تواند رفتارهای پرخاشگرانه را افزایش دهد.
به همه تنش‌ها ورود نکنید
علاوه بر نکته مطرح شده، توجه داشته باشید برخی از تنش‌های بین دو فرزند نوجوان شما می‌تواند به اقتضای سنی آنان باشد و ضرورتی ندارد ما زود وارد موضوع شویم و قضاوت کنیم، بلکه خود آنان می‌توانند مسائل خود را حل و فصل کنند و بی‌توجهی والدین در چنین مواقعی ضرورت دارد.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | ‌ کارشناس‌ارشد روان‌شناسی