بزرگنمايي:

آریا جوان -
واکنش محسن رضایی به نقش خود در پذیرش قطعنامه 598
k ٥.٣
٢
کیهان / آقای محسن رضایی، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پاسخ به یادداشتی با عنوان «14 نکته‌ای که درباره قطعنامه 598 باید بدانید» جوابیه‌ای برای روزنامه کیهان ارسال کرده است که در ذیل می‌آید:
نقصان محتوایی در یادداشتی که اخیرا در آن نشریه راجع به قطعنامه 598 منتشر گردیده باعث سوء‌استناد و تحریف بیانات و مواضع مقام‌ معظم رهبری توسط یک پایگاه اطلاع‌رسانی اصلاح‌طلب شده است. با این مقدمه و از آنجا که این نحوه کار رسانه‌ای با رویه و رسالت آن روزنامه تناسب ندارد خواهشمند است پاسخ فرارو را جهت آگاهی افکار عمومی منتشر فرمایید:
1- نظر رهبر معظم انقلاب درباره نقش فرماندهان سپاه و محسن رضایی در دفاع مقدس در حکمی که ایشان را به دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب می‌نماید؛ چنین بازتاب یافته است:
«سردار سرلشکر محسن رضایی
شما حقاً در این مدت همه استعدادهای خود را به‌کار انداختید تا سازمانی را که عظمت و کارایی و فداکاری و نشاط انقلابی آن، چشم تحلیلگران جهان را هم به خود متوجه ساخته است از مجموعه‌ای از جوانان ایثارگر و عاشق اسلام و انقلاب و امام پدید آوردید و به رشد و بالندگی برسانید و در این فرآیند پرتلاش و سرشار از مجاهدت گروهی از همکاران کاردان و لایق و مجرب با شما همکاری کردند که بعضی به مقام رفیع شهادت نائل گشته و بسیاری هم اکنون در مسئولیت‌های بزرگ سپاه و دیگر دستگاه‌های کشور به خدمت مشغولند و تشکر از شما و همه آنها وظیفه اینجانب است.
شما به حمدالله در این مدت با مجاهدت‌های خود در عرصه دفاع مقدس بارها موفق شدید که قلب امام راحل و دل امت مسلمان را شاد کنید.
با توجه به تجارب و شایستگی‌های جنابعالی شما را به عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام اسلامی منصوب می‌کنم.
سیدعلی خامنه‌ای – 18 شهریور 76»
2- امام خمینی (ره) در تاریخ 26 شهریور 67 در تجلیل از نقش فرماندهان سپاه می‌فرمایند:
فرزندان عزیزم، فرماندهان و مسئولین محترم سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
در پایان قریب به هشت سال دفاع مقدسی که منتهی به استقلال و تمامیت ارضی کشور و شکست طرح‌های توسعه‌طلبانه دشمنان انقلاب اسلامی‌مان گردید. نمی‌دانم با چه بیانی احساسات و علاقه خویش را به شما سربازان گمنام و سرداران دلاوری که توفان خشم این امت حزب‌الله از سینه صحنه کارزار شما جوشیده است بیان ‌نماییم. در نزد موحدین و سالکان طریقت سخن از اجر و پاداش دنیایی، اسائه‌ ادب به منزلت و مقام آنان است؛ و دنیا با همه زرق و برق‌ها و اعتباراتش به مراتب کوچک‌تر از آن است که بخواهد پاداش و‌ترفیع مجاهدان فی‌سبیل‌الله گردد. و مجاهد فی‌سبیل‌الله بزرگ‌تر از آن است که گوهر زیبایی عمل خود را به عیار زخارف دنیا محک بزند. اما من که وظیفه‌ام دعاگویی و سپاس و تشکر از همه سپاهیان و بسیجیان و ارتشیان است باید به همه نیروهای مسلح کشور و به شما اطمینان بدهم که تا من زنده هستم و تا رمق در جسم و جان دارم از حمایت و دعای خیر برای شما دریغ نخواهم کرد و شما را از بهترین عزیزان و همراهان خود می‌دانم و همان‌گونه که در ایام جنگ در کنار شما بوده‌ام و شاید یکایک شما محبت و ارادتم را به خود احساس کرده‌اید بعد از این نیز چنین خواهم بود. شما آیینه مجسم مظلومیت‌ها و رشادت‌های این ملت بزرگ در صحنه نبرد و تاریخ مصور انقلابید. شما فرزندان دفاع مقدس و پرچمداران عزت مسلمین و سپر حوادث این کشورید.
3- امام در نامه‌ای که آن روزنامه وزین نیز به آن‌ اشاره کرده به اعتراف جانشین فرمانده کل نیروهای مسلح خاطرنشان ساخته‌اند: «فرمانده سپاه یکی از معدود فرماندهانی است که در صورت تهیه مایحتاج جنگ معتقد به ادامه جنگ می‌باشد.»
4- پس از پیروزی‌های روزهای آخر جنگ، صدام مجبور به پذیرش قطعنامه شد و با دست خالی و شکست ادعاها از جنگ خارج شد. بنابراین برای اعاده حیثیت و ‌ترمیم وجهه به کویت نیز حمله کرد با این مقدمه می‌توان گفت با تدبیر امام راحل جنگ مثل انقلاب به درون جبهه دشمن منتقل گردید.
5- بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران به دلیل پیروزی‌های بعد از جام زهر و همچنین پیش‌بینی آینده صدام و متحدین او فرمودند: «ما یک لحظه هم از عملکرد خود در جنگ پشیمان نیستیم.»
گفتنی است؛ روزنامه کیهان در نکته 13 یادداشتش با عنوان"قبول قطعنامه؛ از زهر کشنده‌تر" درباره قطعنامه 598 نوشته بود: می‌توان گفت امام خمینی (ره) برخلاف میل باطنی و فقط بر اساس گزارش‌هایی که از سوی مرحوم هاشمی رفسنجانی، محسن رضایی، میرحسین موسوی و... و نهادهای مختلف درگیر اداره جنگ ارائه می‌شد، قطعنامه را پذیرفتند و در پیامی که به مناسبت سالگرد کشتار مکه صادر کردند، ضمن اشاره به پذیرش قطعنامه فرمودند: «اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می‌دیدم، ولی به‌واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلاً خودداری می‌کنم و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد ... قبول این مسئله برای من، از زهر کشنده‌تر است؛ ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او، این جرعه را نوشیدم. در شرایط کنونی، آنچه موجب این امر شد، تکلیف الهی‌ام بود.»