بزرگنمايي:

آریا جوان - محبوبیت جک S5 در بازار ایران، شرکت واردکننده را به ایجاد تنوع در محصولات برند JAC چین تشویق کرده است. وانت پیکاپ دوکابین جک T8، احتمالا توسط کرمان موتور در آینده‌ی نزدیک عرضه خواهد شد.

خودروسازی جک یا به بیان صحیح‌تر، جِی اِی سی (JAC) با نام کامل JAC Motors در سال 1964 شکل گرفت. این برند، کمتر از 10 سال سابقه‌ی مفید در ساخت خودروهای خانوادگی دارد و پیش‌تر بر تولید کامیون‌های سایز متوسط تجاری متمرکز بوده است. تنوع سبد محصولات جک، قابل تأمل است و امروزه چهار مدل سواری J4 ،J5 ، J6 و A60، همراه‌با چهار شاسی‌بلند S2 ،S3 ،S5 و S7 را شامل می‌شود. از سویی دیگر، یک مدل وانت پیکاپ و پنج نوع ون مختلف هم در سبد جک وجود دارند که می‌توانند برای بازار ایران جذاب باشند. این خودروساز چینی، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای هم بر محصولات تمام الکتریکی داشته است و در حال حاضر یک مدل سواری و یک مدل کراس‌اور برقی تولید می‌کند. در مجموع، تیراژ تولید جک حدود 600 هزار دستگاه در سال است و عمده‌ی محصولات آن، در بازار داخلی چین فروخته می‌شوند. برخلاف بسیاری نقاط جهان، بازار وانت‌ها در ایران رونق چندانی ندارد. کارخانه‌ها و صنایع، کامیون‌های کوچک (کامیونت) را به وانت‌ها ترجیح می‌دهند و فعالان عرصه‌ی کشاورزی هم کاملا وفادار به وانت‌های ارزان‌قیمت ساخت داخل مثل وانت پیکان و زامیاد هستند. با این اوصاف، عدم تقاضا برای وانت‌های ساخت هاوال، فوتون و آمیکو در سال‌های اخیر، امر عجیبی نیست؛ اما کرمان‌موتور تلاش می‌کند تا با تکیه بر سابقه‌ی خوب خود در مونتاژ و خدمات پس از فروش محصولات جک، آغازگر تغییری مثبت و موفق در این روند باشد. خودروسازی جک، از سال 2011 با معرفی مدل رنی (Reni) تولید وانت را آغاز کرد. از سال 2014 با عرضه‌ی T6، صادرات وانت‌های جک به خارج چین شروع شد و سال 2018 هم T8 به تولید رسد. البته جدیدترین مدل، فروش گسترده‌ای مشابه T6 در بازار روسیه و شرق آسیا ندارد؛ هرچند که بزرگ‌تر، قوی‌تر و مجهزتر است.
وانت پیکاپ T8 با ابعادی به طول 5325 میلی‌متر، عرض 1880 میلی‌متر و ارتفاع سقف استاندارد 1830 میلی‌متر، همراه فاصله محورهای 3090 میلی‌متر تولید می‌شود. قسمت بار، یک مربع با اضلاع 1520 میلی‌متر است که از کف تا لبه‌ی درپوش، 470 میلی‌متر فاصله دارد. طراحی وانت پیکاپ T8 به گونه‌ای است که بعد از بارگیری مجاز، فاصله‌ی 220 میلی‌متر بین بدنه تا سطح زمین حفظ شود. این خودرو، در مدل‌های مختلف تک یا دو دیفرانسیل، 1825 تا 1940 کیلوگرم وزن خالص دارد. شرکت سازنده، وزن قابل حمل در قسمت بار جک T8 را 900 کیلوگرم عنوان کرده است.
طراحی خودرو در نمای رو‌به‌رو، ترکیبی از مدل‌های امریکایی و آسیایی به نظر می‌رسد. چراغ‌های اسپرت با گوشه‌های تیز، الهام‌گرفته از تویوتا هایلوکس و جلوپنجره‌ی بزرگ با مواد براق کروم، یادآور وانت‌های امریکایی مثل محصولات GMC است. از دیدگاه نگارنده، تأکید و اصرار طراحان خودروسازی جک به جلوپنجره‌های عریض و طویل، شبیه آنچه در کراس‌اور S3 دیده‌ایم، به زیبایی خودرو آسیب می‌زند. از نکات مثبت در نمای جلو، می‌توان به نوار LED روشنایی روز و مه‌شکن‌های مثلثی در گوشه‌های سپر اشاره کرد که ضمن استفاده‌ی معقول از مواد سیاه‌رنگ پلاستیکی، حس یک وانت مدرن را به بیننده می‌دهد.
نمای جانبی و پشت T8 ساده و معمولی هستند. مشابه وانت‌های ساخت نیسان که هنوز در ایران تردد می‌کنند، چراغ‌های عقب T8 هم حالت عمودی و رنگ قرمز دارند. معدود نسخه‌های دیده شده از این وانت در ایران، رینگ‌های آلومینیوم 18 اینچ، پوشش پلاستیک سخت در قسمت بار، گیره‌های نگه‌دارنده‌ی طناب در طرفین، رکاب ورود به کابین و تک‌دستگیره‌ برای بازگشایی درپوش عقب دارند که نشان می‌دهند وانت T8 از امکانات مرسوم در وانت‌های استاندارد برخوردار است.
برخلاف نمای بیرونی، نمی‌توان فضای کابین T8 را چندان زیبا و چشم‌نواز دانست. طرح سیلندری برای پنل پشت فرمان، قدیمی به نظر می‌رسد و ترکیب ادوات روی داشبورد هم مشابه وانت‌های مدرن دنیا نیست. در تصاویر رسمی، علاوه‌بر صندلی‌ها، چرم مصنوعی برای بخش میانی داشبورد و بخش‌هایی از تودری‌های جلو وجود دارد که حس خوبی به سرنشینان می‌دهد. وانت T8 با 2 نوع پیشرانه‌ی بنزینی و دیزل در چین تولید می‌شود. باتوجه به سازگاری بعضی خودروهای گازوئیل‌سوز چینی با سوخت ایران مثل وانت فوتون تونلند که توسط ایران‌خودرو مونتاژ شد، عرضه‌ی T8 دیزلی در کشورمان بعید نیست. علاوه‌بر این، نسخه‌ی دیزلی T8 نسبت به مدل بنزینی، پیشرانه‌ی ضعیف‌تر، مصرف سوخت کم‌تر و قیمت پایین‌تری دارد. این وانت با پیشرانه‌ی توربوشارژ بنزینی 2 لیتری، قدرت 188 اسب‌بخار در 5000 دور بر دقیقه و گشتاور 290 نیوتن‌متر از 1800 تا 4000 دور بر دقیقه تولید می‌کند. مدل دیزلی، با پیشرانه‌ی تنفس طبیعی 1.9 لیتری، 135 اسب‌بخار قدرت و 320 نیوتن‌متر گشتاور دارد. با توجه به وزن و شرایط آیرودینامیک وانت T8، می‌توان پیش‌بینی کرد که مدل توربوشارژ بنزینی در زمان 12 تا 14 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد و نسخه‌ی دیزلی، حدود 16 ثانیه پس از شروع حرکت چنین سرعتی داشته باشد.
از نکات جالب توجه در فهرست امکانات جک T8 که در منابع چینی دیده می‌شود، فقدان جعبه‌دنده‌ی خودکار است. این احتمال وجود دارد که وانت جک با جعبه‌دنده خودکار وارد ایران شود؛ اما نسخه‌های اصلی این خودرو، مجهز به جعبه‌دنده‌ی 6 سرعته‌ی دستی هستند. در عوض، جک T8 با 2 نوع سیستم تک یا دو دیفرانسیل تولید می‌شود. همراه‌با تایرهایی به پهنای 265 میلی‌متر و فاق 60 درصد، نسخه‌ی 2 دیفرانسیل می‌تواند قابلیت‌های خوبی در مسیرهای سخت خارج جاده داشته باشد. طراحی بدنه و فاصله‌ی چرخ‌ها تا لبه‌ی سپرها، به‌شکلی است که شیب جاده با 30 درجه در جلو و 22 درجه در عقب، به راحتی طی می‌شود. علاوه‌بر این، نسخه‌های دو دیفرانسیل جک T8 با قفل برقی برای دیفرانسیل عقب، قابل خرید هستند که مزیت مهمی برای حرکت در مسیرهای لغزنده و ناهموار است.
نسخه‌های آپشنال از جک T8، علاوه‌بر ترمز ضد قفل (ABS) و سیستم تقسیم نیروی ترمز (EBD)، مجهز به فناوری مدیریت تعادل (ESC) نیز هستند که نقش مهمی در جلوگیری از واژگونی یا انحراف خودرو هنگام ترمزگیری در مسیرهای لغزنده دارد. هشدار خروج از خط (Lane Departure Warning)، حسگر فشار باد تارها، 2 کیسه‌ی هوا برای سرنشینان جلو، حسگر هشدار برخورد در جلو و عقب، دوربین پارک و دید 360 درجه همراه‌با دوربین ضبط فیلم پشت آینه میانی، دیگر آپشن‌های جک T8 هستند.
نسخه‌های مختلف جک T8 در بازار چین، 90 هزار تا 140 هزار یوآن قیمت دارند که معادل 13 هزار تا 20 هزار دلار است. با این اوصاف، اگر هزینه‌ی اولیه برای نسخه‌‌های تک دیفراسیل و دو دیفرانسیل بنزینی مونتاژ ایران را 16 هزار تا 18 هزار دلار در نظر بگیریم، پیش‌بینی قیمت احتمالی این خودروها در بازار کشورمان، به‌ترتیب در محدوده‌ی 240 میلیون و 280 میلیون تومان خواهد بود. البته می‌توان امیدوار بود که نسخه‌ی تک‌دیفرانسیل دیزلی با قیمتی در حدود 200 میلیون‌ تومان عرضه شود.