بزرگنمايي:

آریا جوان - ایموجی‌ها امروز به‌قدری محبوب شده‌اند که شاید کودکان ما، پیش از نوشتن هر زبانی، صحبت کردن با آن‌ها را بیاموزند. 

همه‌ی ما کودکانی را در اطراف خود می‌بینیم که از گجت‌هایی همچون گوشی هوشمند و تبلت استفاده می‌کنند. برخی از آن‌ها حتی پیش از رسیدن به سن مدرسه و یاد گرفتن نوشتار زبان مادری، با نوشتن در گجت‌ها آشنا می‌شوند. دراین‌میان، آشنایی با زبان جدیدی در دنیای فناوری یعنی شکلک‌ها یا همان ایموجی، اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. تاکنون بررسی و مطالعه‌ی عمیقی روی این پدیده انجام نشده است اما مشاهدات کلی، شاید نتایج قابل تأملی از تغییر در حال جریان ارائه کنند. نویسنده‌ی مقاله‌ی اصلی، گرچن مک‌کولاچ در مجله‌ی وایرد، یک بررسی کلی روی استفاده‌ی کودکان از شکلک‌ها و حتی پیام فرستادن تنها به‌کمک آن‌ها انجام داده است. کودکان چگونه از ایموجی برای نشان دادن توالی کلمات و شرح دادن ایده‌های ذهنی خود استفاده می‌کنند؟ این یادگیری اولیه، در سال‌های بعد که آن‌ها خواندن را می‌آموزند، چگونه تغییر خواهد کرد؟ نویسنده برای بررسی نحوه‌ی تعامل کودکان با استفاده از این زبان جدید، از والدین برخی از آن‌ها تقاضا کرد تا متن‌های فرزندان خود را برای او ارسال کنند. نتیجه‌ی بررسی صحبت‌های کودکان با زبان ایموجی، نتایج جذاب و قابل‌توجهی به‌همراه داشت. مقاله‌های مرتبط:
ایموجی ها در مکالمه‌های متنی آنلاین ما چه نقشی دارند تحلیلی بر شکلک‌های ایموتیکان از نظر روان شناختی و عصب شناسی
وقتی کودکان از ایموجی برای نوشتن استفاده می‌کنند، در نگاه اول شبیه به تعدادی شکلک بی‌معنی به‌نظر می‌رسد. البته، کودکان زبان‌های دیگر همچون گفتار و اشاره را نیز با روندی مشابه می‌آموزند. آن‌ها ابتدا از اصوات و حروف بی‌معنی استفاده می‌کنند و به‌مرور، ریتم صحبت کردن را می‌آموزند. آموزش ازطریق تجربه، به‌آرامی نحوه‌ی استفاده از زبان یا علامت برای رساندن منظور را به آن‌ها می‌آموزد. باتوجه‌به توضیح بالا، شکلک‌های ظاهرا بی‌نظم و بی‌معنی که کودکان برای نشان دادن منظور خود استفاده می‌کنند نیز ظرفیتی مشابه با حروف بی‌معنی دارند. ایموجی، با مواجه کردن کودکان با ریتم مکالمه‌های الکترونیکی، می‌تواند ابزاری مناسب پیش از یادگیری خواندن باشد. درواقع، ایموجی‌ها روشی برای آشنایی کودکان با واقعیت استفاده از علامت‌ها با هدف ارتباط برقرار کردن خواهند بود.
بررسی‌های گرچن نشان داد که بسیاری از کودکان پیش از سن نوشتن، پیام‌هایی را کاملا با استفاده از ایموجی ارسال می‌کردند. آن‌ها در سنین سه تا پنج سال، اوج استفاده از ایموجی به‌عنوان متن پیام را نشان دادند. برخی از آن‌ها در استفاده از ایموجی‌ها کاملا حرفه‌ای بودند. یکی از کودکان در پیام خود از همه‌ی حیواناتی استفاده کرد که نیش می‌زنند یا گاز می‌گیرند: 🦂🐊🐍🐛🐝🦇🐜🕷🦈🦎🐟🐬🦀🦑🦖🦕🐋🐢🐌🐞🐚🦋🦗🕸🦂🕷🐛🐝🐞🦀🦗🐜 یک کودک پنج‌ونیم ساله، در متن خود از حیوانات، علامت مدفوع، اسب تک‌شاخ و قلب استفاده می‌کرد. کودک دیگر با سنی مشابه، از ترتیبی تقریبا مشابه استفاده کرد. کودکان با سن پایین‌تر، درک کاملی از ایموجی‌ها نداشتند، اما باز هم به آن‌ها علاقه‌مند بودند. به‌عنوان مثال، یک کودک سه‌ساله متن زیر را پر از حیوانات و قلب، ارسال کرده بود: 🦄🐴🦋🐛🐤🐦🐦🐧🐔🐣🐶🐱🐭🐰🐰🐰❄️❄️🌦🌈🔥💥☀️🍓🥞❣️💙💚💛🧡🔒💕💜🖤💞💞💗💖💘🕉💝☸️💟 پیام‌های بالا در نگاه اول جذاب و زیبا هستن، اما از نظر گرچن که یک زبان‌شناس ماهر محسوب می‌شود، باید به‌دنبال پیام مورد نظر بچه‌ها در آن باشیم. به‌نظر می‌رسد بسیاری از کودکان، به‌صورت سیستماتیک علاقه‌ی خود را به صفحه‌کلیدهای ایموجی افزایش دهند. به‌عنوان مثال، بسیاری از کودکان، قلب آبی را درکنار قلب سبز استفاده می‌کنند که در کیبورد اصلی نیز همین ترتیب را دارد. به‌علاوه، بسیاری از آن‌ها علاقه دارند ترکیبی از ایموجی‌های بخش‌های مختلف همچون حیوانات، غذاها و قلب‌ها را استفاده کنند که هرکدام در صفحه‌ای جداگانه در اپلیکیشن‌های ایموجی قرار دارند. نکته‌ی کاملا واضح آن است که کودکان، مانند نوجوانان یا افراد بالغ از ایموجی استفاده نمی‌کنند. در مجموع، پرطرفدارترین ایموجی‌ها نزد کودکان، صورت، دست و قلب هستند. درحالی‌که آن‌ها از دست و صورت به دفعات در پیام‌های خود استفاده می‌کنند، اما شکلک‌هایی همچون 👍 و 🙏 در بین آن‌ها مرسوم نیست. درمقابل، کودکان از شکلک‌های اشیاء مانند غذا و حیوانات بیش از نوجوانان و افراد بالغ استفاده می‌کنند.
کودکان و بزرگسالان، همگی به چهره‌های خندان علاقه‌مند هستند، اما استفاده‌ی آن‌ها از دیگر شکلک‌های چهره، با هم تفاوت دارد. کودکان، از ایموجی‌هایی که حالت طنز دارند مانند شکلک مشهور 😂 استفاده نمی‌کنند. شکلک‌های دیگر همچون گریه‌ی بلند 😭 و چهره‌ی متفکر 🤔 نیز جایی در بین پیام‌های آن‌ها ندارد. درعوض، آن‌ها به شکلک‌های 😛 و 😗 علاقه دارند. نحوه‌ی استفاده‌ی کودکان و بزرگسالان از ایموجی‌ها، با هم متفاوت است
ترتیب و تکرار استفاده از ایموجی‌ها هم بین کودکان و بزرگسالان تفاوت دارد. وقتی کاربران بزرگسال از چند ایموجی استفاده می‌کنند، دو تا پنج عدد از آن‌ها را در پیام خود استفاده می‌کنند؛ مانند 😂😂😂 یا 💛💛. به‌علاوه، وقتی نوجوانان و بزرگسالان از پیام‌های بلند تنها شامل ایموجی استفاده می‌کنند، عموما قانون مشخصی برای آن وجود دارد. یا استفاده از چندین ایموجی برای یادآوری داستانی به مخاطب است یا با هدف ایجاد اثری هنری و جذاب انجام می‌شود. درمقابلِ نوجوانان و بزرگسالان، ذهن کودکان کمتر ساختارمند شده است. برای آن‌ها، ایموجی نوعی نقاشی یا گروهی از برچسب‌های جذاب محسوب می‌شود. به‌علاوه، کودکان علاقه‌ی بیشتری به ارسال پیام‌های طولانی دارند و حتی برخی اوقات، یک شکلک را دو، پنج یا حتی بیست مرتبه در متن خود استفاده می‌کنند. با رشد کودکان و یادگیری نوشتن و خواندن، استفاده‌ی آن‌ها از پیام‌های ایموجی نیز پیچیده‌تر شد. یک کودک 6 ساله و یک کودک تقریبا هفت ساله که توانایی خواندن داشتند، پیام‌هایی متشکل از کلمات با‌معنی و ایموجی‌های کمتر تصادفی ارسال کردند. پیامی مشابه شکل زیر: 🎀💎🐈🐾🐱🌺🌸🌷🌷🌹🍀☘️🌿🌸💐🌷🌹🥀🌺🍃🍂🍁🌾🍄🌿☘️🍀🌸🌼🌻🐯🐱🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈🐈💐🌷🌹🥀🌺🌺🌺🌺🌺🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌷🌷🌷🌷🌷💐🌷🌷🌷🌷💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐woo hoo love 💕 چند سال بعد، استفاده‌ی کودکان از شکلک‌های کاملا تصادفی به‌نوعی از بین رفت. به‌عنوان مثال یک کودک ده ساله دیگر از پیام‌هایی کاملا شامل کلمات معنی‌دار استفاده می‌کرد و در پیام‌های صرفا شکلک‌دار از فاصله و رفتن به خط بعد برای ساختن شکلک‌های بزرگ‌تر و معنی‌دار استفاده می‌کرد؛ مثلا او در پیام‌های خود با استفاده از چندین ایموجی خندان، یک ایموجی بزرگ خندان ساخت.
بسیاری از والدین در مطالعه‌ی بالا مشاهده کردند که کودکانشان بلافاصله پس از یادگیری خواندن و نوشتن معمولی، ارسال پیام‌های صرفا شکلک‌دار را متوقف کردند. چنین یافته‌ای، به‌طور کامل نگرانی افرادی را برطرف می‌کند که با استفاده‌ی کودکان از ایموجی، نگران زبان‌های رسمی هستند. ارسال پیام با شکلک، به‌نوعی مکالمه و برقراری ارتباط را به کودک می‌آموزد
پس از بررسی اولیه‌ی نحوه‌ی ارسال ایموجی توسط کودکان، به این سؤال می‌رسیم که تأثیربلندمدت استفاده‌ی آن‌ها از زبان عصر جدید چه خواهد بود؟ تأثیر واقعی این رخداد، پیامی بسیار مهم و جامع دارد. مطالعات نشان می‌دهد که نیاز کودکان به زبان، تنها ازطریق قرارگیری در معرض رسانه و صوت تصویر ایجاد نمی‌شود. درواقع آن‌ها حداقل در شروع مسیر به شخصی برای یادگیری زبان نیاز دارند. در یک آزمایش، محققان کودکانی 9 ماهه را از خانواده‌های انگلیسی‌زبان فرا خواندند و به‌مدت چهار هفته، در ارتباط با افرادی با زبان ماندارین قرار دادند. دستیاران محققان، زبان عادی ماندارین را به‌صورتی قابل فهم برای کودکان استفاده می‌کردند؛ به‌عنوان مثال آن‌ها کتاب‌های مصور را با زبان ماندارین می‌خواندند یا با برخی اسباب‌بازی‌های کودکان، بازی می‌کردند. کودکان پس از مدتی تمرین کردن با دستیارها، زبان ماندارین را با دقت خوبی متوجه می‌شدند. آن‌ها بهتر از گروه دیگری بودند که با دستیاران انگلیسی‌زبان، تمرین می‌کردند. سپس، محققان برای گروهی دیگر از کودکان، فیلم و صوت‌هایی با همان اطلاعات گروه اول و به زبان ماندارین پخش کردند. با آنکه اطلاعات ورودی هر دو گروه یکسان بود، گروهی که فیلم مشاهده کرده بود، هیچ پیشرفتی در فهم و یادگیری زبان ماندارین از خود نشان نداد.
کودکانی که به سن صحبت کردن با زبانی خاص رسیده‌اند، با مشاهده‌ی برنامه‌های مخصوص کودکان، کلمات آن زبان را خواهند آموخت؛ اما گرامر، ازطریق مشاهده‌ی فیلم و تلویزیون به آن‌ها منتفل نمی‌شود. به‌علاوه، کودکان زبانی را که هیچ تعامل روزانه‌ای با افراد آن ندارند، هیچ‌گاه ازطریق تلویزیون و فیلم نمی‌آموزند. درواقع، اهمیت بالایی در ارتباط با تعاملات اجتماعی وجود دارد و این حقیقت، با پیام‌های متشکل از ایموجی‌ها به‌خوبی مشخص می‌شود. نگرانی خاصی درباره‌ی یادگیری زبان اصلی توسط این کودکان وجود ندارد
ارسال پیام‌های طولانی که تنها شامل ایموجی هستند، مانند ایجاد صداهای بی‌معنی، اما در فضای دیجیتال است. صداهای بی‌معنی، همان ابزارهایی هستند که به‌مرور ما را با نحوه‌ی کار کردن بدن‌مان آشنا کردند و از آن مهم‌تر، چگونگی شرکت در بحث را به ما آموختند. والدینی که به پیام‌های ایموجی کودکان خود پاسخ می‌دادند، برخی اوقات از ایموجی استفاده کردند، اما در بسیاری از مواقع، آن‌ها کلمات را نیز (با آنکه می‌دانستند کودک متوجه آن نمی‌شود)، در پیام خود می‌گنجاندند. احتمالا، بزرگسال بعدی نیز که کودک از گوشی او استفاده می‌کرد، کلمات را با صدای بلند می‌خواند. بار دیگر، چگونگی یادگیری خواندن و نوشتن توسط کودکان با استفاده از ایموجی را بررسی کنیم. در زمان‌های گذشته، کلمات، ترکیبی از آن مواردی بود که در کتاب‌های مصور، علائم رانندگی، جعبه‌های غذا و حتی برچسب‌های روی یخچال مشاهده می‌کردیم. نوشتن نیز به‌کمک نقاشی‌های جذاب رنگی برای کودکان، خود را نشان می‌داد. آموزش‌های قبل از عصر فناوری و ایموجی‌ها، در بحث نوشتن ارتباط زیادی با کودک ایجاد نمی‌کردند. درواقع، آموزه‌ها به‌طور اختصاصی برای کودک طراحی نشده بود. نوشتن، عموما توسط سازمان‌های آموزشی و افراد متخصص طراحی می‌شد. به‌عنوان مثال، درس‌ها پیرامون نوشتن اسم خودمان یا داستانی درباره‌ی اشخاص معروف یا حتی حیوانات بوده و با هدف ایجاد ارتباط برای خود ما طراحی نشده بود. حال آنکه ارسال و دریافت به زبان ایموجی، ارتباط مورد نظر برای یادگیری بهتر زبان را ایجاد می‌کند.